Rosan in Remissie - over leven na kanker

Het gaat beter dan een jaar geleden.

Want:

*als ik gevraagd word om het avondeten te verzorgen, dan maak ik echt iets klaar in plaats van een diepvriespizza in de oven te doen of patat te bestellen

*als ik graag naar de bieb of iets anders in het dorp wil, dan vraagt niemand hier meer of ze mij…

00.01

Ik kan niet slapen. Morgen naar kno-arts. Niet nerveus, maar bang dat ik mij verslaap. Want ik hoef niet zo vaak ergens al om 10.00 te zijn.

9.37

We rijden rondjes over het parkeerterrein van het ziekenhuis. ‘Weet je nog dat het op dinsdag ook altijd zo druk was toen je nog revalideerde’…

Ik ben lid geweest van een aantal lotgenotengroepen op Facebook voor mensen met lymfklierkanker of mensen met kanker in het algemeen. Nu overigens nog maar lid van één, van Hematon, de patiëntenvereniging van o.a. lymfklierkankerpatiënten (mijn complimenten voor de beheerders die de goede sfeer…

Ken je dat, van die dingen die ze zeggen en waar je het mee eens bent, maar die ook een soort weerstand oproepen.

‘Je hebt geluk gehad.’

Elke keer als iemand dat tegen mij zegt, beaam ik dat vol overtuiging. Stiekem vraag ik mij echter af of gezonde mensen die zoiets zeggen, dat zelf ook zouden…

Na twaalf chemo’s kreeg ik een heel ander lijf terug, daar moest ik ontzettend aan wennen. Nog steeds wel. Misschien dat ze dat bedoelen met weer vertrouwen moeten krijgen in je lichaam.

Het is nog niet eens de angst om weer kanker te krijgen. Dat is niet iets waar ik wakker van lig, hoewel ik mij…

Toen ik nog chemo’s had in 2016, schreef ik na elke keer hoe het mij vergaan was voor vrienden en familie. Eén van de eerste stukjes ging over het vinden van een nieuwe balans. En eigenlijk is dat een doorlopend thema geworden.

Twee jaar terug was ik de balans compleet kwijt omdat ik te enthousiast…

Het is nu echt herfst, het valt niet meer te verzachten met termen als ‘nazomer’ en ‘indian summer’. Eikels vallen nu ook uit bomen, de appeltaartbakreclames spat van al mijn schermpjes af en het zachte herfstlicht verleidt om fotografisch vastgelegd te worden. En zonder jas naar buiten. Brrr. Nee.

‘Een blij gezicht opent alle harten’, zei mijn moeder vroeger als ik met een pubergezicht op onweer rondliep. Daar werd het eerlijk gezegd niet altijd beter van, maar de boodschap was duidelijk. En van één van mijn favoriete Brabantse filosofen hoorde ik deze variant afgelopen zomer: ‘Een vrolijk…

Heel het dorp is van de leg. De Lidl is verbouwd en daardoor de indeling veranderd. Niet voor het eerst overigens, dus iedereen roept dat ze net gewend waren en waarom het nu weeeeeer anders moet. En waar de één met zijn winkelwagen statig en bedaard als een stoomschip de wandelgangen blokkeert…

Een vriendin van mijn moeder opperde dat er een woordenboek zou moeten zijn voor niet-bestaande woorden. Maar als ze in een woordenboek staan, dan zijn het geen niet-bestaande woorden meer, luidde mijn reactie. Afgezien daarvan, ze heeft een punt. Want hoe noem je bijvoorbeeld familieleden die ook…