En door...

Het is nu echt herfst, het valt niet meer te verzachten met termen als ‘nazomer’ en ‘indian summer’. Eikels vallen nu ook uit bomen, de appeltaartbakreclames spat van al mijn schermpjes af en het zachte herfstlicht verleidt om fotografisch vastgelegd te worden. En zonder jas naar buiten. Brrr. Nee.

En, oh horror, de klok is teruggezet. (Jullie ook allemaal wakker tussen vier en vijf? Same here, het zij zo). De herfst doet bovendien zichzelf te kort om de uren daglicht te beperken zodat hij steeds minder kan stralen. En mij ook, want er is minder licht per dag om mijn stappenplan uit te voeren. Daar begon ik vorig jaar mee: https://rosaninremissie.wordpress.com/2017/11/11/stap-voor-stap/

Hoewel ik begon met het tellen van stappen en ging ik later over het bijhouden van minuten. In februari ben ik actief gaan fietsen (elektrisch en gewoon). Toen vond ik het makkelijker om wandelen en fietsen samen in minuten bij te houden. Het doel is 100 minuten per dag actief te zijn. Ooit. Maar ergens volgend jaar zou ook leuk zijn.

Het gemiddelde van september 2017 t/m augustus 2018 was: 38.58. De maand met laagste aantal actieve minuten was augustus (29). Volgens de app dan, want ik ben zeker zes keer op pad geweest om een hele dag te fotograferen, dus met camera maar zonder stappenteller. Januari en februari waren ook aan de lage kant, maar toen was ik veel ziek, dus dat had slechter gekund.

De grootste sprong maakte ik van augustus naar september (+15). Dat lage getal in augustus zat mij namelijk niet lekker. Juni was top (54), ik heb daar ook echt mijn best voor gedaan. Ik had weinig verplichtingen en doordat het lang licht was, loonde het om ’s avonds nog een rondje te gaan fietsen. Dat gaf echt voldoening.

Dit stappenplan staat hoog op mijn prioriteitenlijst van mijn dagindeling. Ik probeer elke dag wel iets te doen, al lukt het niet altijd door bijvoorbeeld malheur en ander ongemak. Of bijvoorbeeld do o r sociale activiteiten schiet dit er wel bij in, behalve als je nichtje uit Bennekom haar fiets op de auto laadt, naar Friesland rijdt om met mij hier een rondje te fietsen . In het leven na kanker is het nog vaak òf in plaats van én. Maar ik heb heel sterk het gevoel dat het bewegen, hetzij fietsen of wandelen in de buitenlucht (treetherapy) https://rosaninremissie.wordpress.com/2017/10/01/treetherapy/ mij helpt vooruit te komen. Het is een van de weinige activiteiten die enigszins energie oplevert en niet alleen maar kost. Daarbij vind ik het echt luxe dat het zo rustig is en vaak hele wandelpaden, stukken hei of bos voor mezelf heb. Het is zo bijzonder.

Wat doen jullie qua beweging om te herstellen?