Die mensen dus

Heel het dorp is van de leg. De Lidl is verbouwd en daardoor de indeling veranderd. Niet voor het eerst overigens, dus iedereen roept dat ze net gewend waren en waarom het nu weeeeeer anders moet. En waar de één met zijn winkelwagen statig en bedaard als een stoomschip de wandelgangen blokkeert, jetskiet de ander kriskas door de winkel de medeshopper van de sokken om maar zo snel mogelijk bij de kassa te. Kunnen. Gaan. Staan. Wachten.

Nieuwigheden
Veranderingen zijn leuk, zolang ik ze zelf bedenk. Door diverse aanleidingen heb ik in mijn jeugd veel verhuizingen meegemaakt. Vaak pakte dat goed uit, soms wat minder. Maar elke keer moet je zo’n plek weer eigen maken. Loslaten wat was en de nieuwigheden omarmen. Ander huis, andere scholen, andere buurt, ander uitzicht, andere mensen. Het viel niet altijd mee, in sommige plaatsen heb ik mij nooit thuisgevoeld. Aan de andere kant, door ervaring wijs geworden: ik vind mijn weg wel, hoe de omstandigheden ook zijn.

Anticiperen
Toen ik hoorde dat ik kanker had, riep dat ergens ook een vertrouwd gevoel op. Want anticiperen op nieuwe situaties kon ik wel, dat had ik immers al zo vaak gedaan. Niet dat ik erop zat te wachten, maar ik kan het wel. Als je je veel moet aanpassen dan kun je vergeten om duidelijk te maken wat je zelf wil. Terwijl dat zo belangrijk is met een veranderd functionerend lichaam. Hoewel je zelf ook nog uitzoekt wat je rust- en rijtijden zijn, snapt de (gezonde) medemens er nog minder van.

Naar huis
Ik weet niet of ik geluk heb, maar het is heel fijn om mensen om je heen te hebben die rekening met mij houden. Die gewoon nieuwe afspraken bleven plannen als ik voor de zoveelste keer afzegde. Die uren onderweg waren naar Friesland om even samen te zijn, omdat ik zelf niet naar ze toe kon. Dat als ik vroeg, kunnen we naar huis, want dit wordt niks, mij weer thuisbrachten als we toch op pad waren. Die rekening houden met mijn verzoek om niet iets op het laatste moment iets van mij te willen, want flexibiliteit is het laatste wat mijn chemoe-lijf leuk vindt. Die mij verraste met handigheidjes, waarvan je niet wist dat je ze nodig had. Die contact blijven houden. Die met mij anticipeerden op al het nieuwe, dat kanker en chemo met zich meebrachten. Die mensen dus .