Rosan in Remissie - over leven na kanker

Soms denk ik, dat ik niet 20 jaar eerder kanker had moeten krijgen. Ten eerste natuurlijk omdat de medische wetenschap toen minder wist dan nu. Maar ook omdat tijdens ziekzijn en herstellen dit tijdperk met databundels, wifi en smartphones echt een uitkomst is. Het maakt mijn leven een stuk…

Ongeveer twee weken geleden was ik in het ziekenhuis om bloed te laten prikken. In de ene elleboog lagen de aders te diep en bij de andere elleboog lukte het niet, het buisje bleef leeg. Dus toen was mijn linkerhand aan de beurt.

Een naald in mijn hand voelt echt heel anders dan in mijn arm, veel…

Body:

Al ruim veertig jaar sta ik altijd klaar, de ene keer ging dat makkelijker dan de andere. Ik was verbaasd dat ze niet teleurgesteld in mij was toen ik kwaadaardigheden bij mij bleek te dragen in januari 2016. Want ik dacht dat ze vond dat ik haar in de steek gelaten had, maar ze vatte het vrij…

Positief
Een woord dat regelmatig met de beste bedoelingen mijn kant op komt: ‘Je moet positief blijven hoor!’ Ik moet helemaal niks, schiet er dan door mijn hoofd. Een positieve mindset vanuit kankerland wordt echter zeer gewaardeerd over de grens, heb ik gemerkt. Ik kan dat niet opbrengen, ik…

"Waarom? Hebben wij die handen en die armen. Om als het koud wordt rond het hart, elkaar te warmen.” Een gedichtje van Toon Hermans die mijn opa Wilts ooit in mijn poëziealbum schreef. Ze hadden gelijk. Hermans door dit te dichten. En mijn opa door het mij mee te geven, deze maand is het tien jaar…