Game over?!?

De afgelopen dagen ben ik vooral bezig geweest met afleiding zoeken. Het gezegde "Zoekt en gij zult vinden" klopt als een bus. Soms werd de afleiding mij gewoon in de schoot geworpen. Dat is altijd fijn : -).
De reden waarom ik zo naarstig opzoek ben naar afleiding, is mijn nog altijd…

Nu ik fiks aan het afbouwen ben van de dexamethason merk ik dat mijn dagen “rustiger” worden. Inmiddels ben ik zover dat ik weer écht rustig kan zitten, me weer kan concentreren op praktische zaken die echt nú geregeld moeten worden én het aantal uurtjes dat ik slaap breidt zich uit. Halleluja…

vrijdag 1 augustus

En dat doen we allemaal met verve dat meevliegen met de tijd. Soms schieten we door de geluidsbarrière, soms vliegen we ertegenin, maar steeds vaker voelen we ons als een zomerbriesje. We drijven mee met de tijd.

Hieraan merken we dat we gewend raken aan, doordrongen zijn van de…

Oftewel: hoeveel kan een mens doen in 1 weekend

Na ruim twee weken voorpret was het dan zover. Het weekendje kwaliTEIT en kwaliTIJD.

Met twee auto’s togen we richting de onovertroffen rust van de Moezelstreek. De derde auto vertrok vanaf Hamburg richting Moezel. Allemaal met eigen gedachtes en…

Gisteren was er weer zo één. Zo’n wow “wat een dag” dag. Tja, er zou een fotograaf komen, maar dat is inmiddels ook niet echt meer bijzonder. Net jurkje aan en hoppa een soortement van statisch staatsportret maken. Half uurtje van m’n tijd zou dat kosten. Gewoon routinematig een grijns op je…

Het nadeel van genieten van alle seconden, minuten, uren en dagen is dat de tijd letterlijk vliegt. Ik vlieg natuurlijk keihard mee! Geholpen door de onovertroffen energie provider in de vorm van dexamethason.

Als ik ’s morgens op de veranda zit pak ik mijn rustmoment. De dexa van de avond ervoor…

Duidelijk een gevalletje van "zelluf bewust opgezocht". De naakte waarheid uitgedrukt in cijfers, medische termen én keiharde feiten.

Gisteren kwam de waarheid door onze voordeur. In de vorm van verslagen uit het ziekenhuis, huisarts én thuiszorg mevrouw. De waarheid donderde letterlijk in…

In het kader van " zolang we de deur nog uit kunnen" gaan we elke dag op pad. Gewoon het huis uit omdat het KAN, en omdat ik toch wel een beetje in beweging moet blijven. Mijn been- en armspieren verdwijnen in rap tempo door de onovertroffen medicatie die ik naar binnenwerk. Peet is dus volop in…

Gisteren voor de laatste keer door het oh zo huiselijk ingerichte radiotherapeutisch aanhangsel-gebouwtje van de Isala gesloft. Op naar Linec #3, waar mijn Hannibal masker in de voorraadkast een plekje had. Tussen heel veel andere surrealistische maskers. Het blijft een vreemd gezicht, een kast vol…

En dan zit je gewoon om half vijf 's morgens heerlijk op de veranda! Fluitende vogeltjes om je heen, tussen de zoemende hommels die onder de veranda hun intrek hebben genomen ( ik zit zo'n beetje in de aan/uit vliegroute) Dan is de wereld toch heel prachtig. Serene rust. Mooi, ik kan het iedereen…