Wat een DAGen!

Gisteren was er weer zo één. Zo’n wow “wat een dag” dag. Tja, er zou een fotograaf komen, maar dat is inmiddels ook niet echt meer bijzonder. Net jurkje aan en hoppa een soortement van statisch staatsportret maken. Half uurtje van m’n tijd zou dat kosten. Gewoon routinematig een grijns op je smoelwerk zetten en klaar is Peet.

Het hoogtepuntje zou de lunch met Wilma worden. Lekker beppen op een terras, met natuurlijk heel veel lekker eten voor mijn snufferd. : ) Zo zou de dag verlopen.

Hoe anders ging het!

Jelmer de Haas (http://www.jelmerdehaas.com ) zou foto’s komen maken om toe te voegen bij het interview dat ik enkele weken geleden gegeven had voor het tijdschrift van palvooru (http://www.palvooru.nl )

Gezien de ervaring die ik had met de vorige fotografen, heb ik m’n haar zo goed en kwaad als het ging vastgeplakt met gel én een net jurkje aangetrokken. Het lukte niet meer om met gel een Beatrix kapsel te maken, dus werd het een poging om de kale plekken te verbergen kapsel :) De verwachtingen waren dus niet echt hoog gespannen.

Hoe bijzonder was het dat het dit keer niet om een statieportretfotograaf met haast ging.

Ik was er zelfs een beetje flabbergasted van. Degenen die mij kennen weten dat dat al genoeg zegt. Zo vaak ben ik niet flabbergasted. : )

Jelmer is een innemend mens. Met hele goede ideeën ook nog. Hij had het artikel gelezen en begreep dat het motorrijden voor vrijheid en positieve energie staat . De fun factor in rottige tijden. Dus, mijn Duc moest uit de hal. De foto’s zouden mét Duc gemaakt worden. Hoe mooi is dat! De grijns kwam spontaan op mijn smoelwerk. Wat bijzonder prachtig dat zo’n fijn mens onze voordeur binnenwandelde.

Stap 1 was de motor in de tuin zetten. Daar had ik niks mee te maken, daar heb ik een mantelzorger voor : ) . Rik heeft het lompe hok prima kunnen parkeren op het gras. Natuurlijk op de achter-bok, want dan kan je zelf ook lekker lomp doen op het lompe hok!

Stap 2 was zo snel mogelijk het jurkje uit en het MF Ducati topicmember t-shirt aan. Wel toepasselijk, er staat een doodshoofd op. ( ook weer hilarisch als je erover nadenkt). Korte broek aan, slippers en de instant grijns natuurlijk. Voor de hele verkleedpartij en de opbouw van de apparatuur nog even met Jelmer zitten praten. Heel ontspannend maar wel diepgaand. Over mijn laatste stukje leven en hoe ik ( we) het invullen. Whoehoe, een fotograaf met empathie en echte betrokkenheid. Als ik de mogelijkheid had gehad om een tweede instant grijns op mijn gezicht te toveren, dan had ik het gedaan.

De fotosessie ging heel ontspannen. Jelmer straalt vertrouwen uit, heeft alle tijd en bovenal het plezier spat ervan af. Heel fijn was het voor ons dat hij voorstelde om ook foto’s van Rik en mij te maken bij de Duc. Dat ontroerde mij. Juist die foto’s zullen heel waardevol worden. Wat een mooi mens heb ik vandaag weer mogen ontmoeten!

Mijn dag kreeg een gouden randje. En dat al om 10 uur ’s morgens. Bedankt hiervoor!

Zo werd een “saai en het moet maar” fotosessie ineens een pareltje van een herinnering voor ons. Eentje om nog lang te koesteren.

Het eten met Wilma was heerlijk ontspannen beppen. Diepgaande gesprekken wisselden zich af met ouderwets gezwets. En natuurlijk weer al de verhalen over vroegah. We hebben heel lang en heel relaxed op het terras gezeten. Ontspanning tot de max voor mij. Ik voelde gewoon de rust over mij heenkomen. Optimaal genieten dus. :) Voor herhaling vatbaar. ( we hebben nog lang niet elk terras uitgeprobeerd in het stadje)

Rond 6 uur kwam ze weer even binnenwaaien. Met een goodie pakket. Ook weer zo’n mooie verassing. Peet kan nu helemaal los met de “ poar neem’n” spullen. Voor degenen die echt niet weten waar ik het over heb: Poar neem’n is de hype! Niet alleen in de omgeving van Elburg, maar inmiddels ook ver daarbuiten. Goodies met humor. Wie wil dat nu niet? Dus, check even de website! http://www.poarneemn-webshop.nl/ of de fb pagina https://www.facebook.com/PoarNeemn?fref=nf .

Voor de tweede keer werd ik verrast dus. John, dank je wel! Ik neem het t-shirt mee naar de Moezel. En als ik in mijn tuigje omhoog getakeld word in het boomklimpad ( of geduwd en omhoog getrokken door mijn kinderen en nichtjes/neef) dan heb ik het t-shirt aan! En de zonnebril op. In de hoop dat ik niet zie dat ik zes meter boven de grond mij probeer voor te bewegen. Hahaha, waarschijnlijk schijt ik zeven kleuren, maar na afloop kan ik er mooi een poar neem’n! Omdat ik het toch maar gedaan heb! Ik zal op jou en je familie proosten!

De dag kreeg een steeds breder wordende gouden rand. Een GENIET dag werd het. Kon niet meer stuk en kon ook niet meer beter.

Foutje dus! Lieve vrienden kwamen nog een fles bubbels brengen. Voor in Duitsland om met elkaar te toosten op de mooie herinneringen. ; ) De gouden rand werd weer breder.

Wat een DAG!

Zo werd een gewone donderdag dus een bijzonder interessante leuke waardevolle #blijei dag. En dat terwijl de woensdag óók al in die categorie viel. Als we op deze manier doorgaan mag ik wel lege eierdoosje gaan sparen, voor al die #blije eitjes die verzameld worden.

Woensdag was “rode monster” dag. Met mijn zwager op pad. Heerlijk met de kop in de wind je gedachten laten verwaaien. Ook dit was driedubbel genieten. Na een kilometer rijden had ik al een , ja hoor daar is hij weer, grijns op mijn gezicht. Het rijden in het rode monster lijkt zoveel op motorrijden. Gevoel van vrijheid én geen ruimte voor negatief geneuzel in je hoofd. Totaal ontspannen werd ik. De wind waaide het adhd gestuiter van de dexamethason meteen weg. Heerlijk!

Richting Friesland over de mooiste weggetjes. Heerlijk lunchen in Lemmer, fijne gesprekken. Via de weerribben weer richting huis. Samen een klein beetje dwalen, omdat ik zonder leesbril tegenwoordig echt helemaal niets meer kan zien op een kaart -)

Even wat drinken in Vollenhove. Dom mensen kijken en een boom opzetten over de mode misser van de afgelopen jaren: “de onovertroffen legging”. Hilarisch.

De mensen in Lemmer, die in een appartementen gebouw bij een rotonde woonden, zullen ons niet snel vergeten. Iedereen genoot van de rust van de omgeving. Totdat wij kwamen. Strakke actie van mijn zwager. Drie keer vol gas de rotonde over. Piepende banden, de geur van rubber én een enorm kabaal. En ik maar lachen. Wow, dat was kicken! Die had ik niet zien aankomen. Geweldig enne sorry inwoners van Lemmer. ; )

’s avonds heerlijk met zus, zwager, nichtje en ons drieën op de veranda gegeten. De meiden hadden gekookt, we hoefden niets te doen. Wat een DAG!