Ochtendritueel

En dan zit je gewoon om half vijf 's morgens heerlijk op de veranda! Fluitende vogeltjes om je heen, tussen de zoemende hommels die onder de veranda hun intrek hebben genomen ( ik zit zo'n beetje in de aan/uit vliegroute) Dan is de wereld toch heel prachtig. Serene rust. Mooi, ik kan het iedereen aanraden om op een onmogelijk vroeg tijdstip naar buiten te gaan om van deze geluiden te kunnen genieten zonder enig door mensen geproduceerd lawaai. Vandaag de laatste bestraling. Blij toe! Het masker krimpt en mijn kop wordt dikker:). Het wordt nu echt een gevalletje van fucking klem zitten. Ik kan me enigszins voorstellen dat mensen overspoeld worden door gevoelens van paniek. Al is het alleen maar omdat als je jezelf probeert te visualiseren je steeds weer het hoofd van Hanibal Lector voor je ziet :) Gelukkig lig ik er maar kort en kan me goed ontspannen. Ik draai het armbandje dat ik vorig jaar van Anieck heb gekregen als een soort rozenkrans door mijn vingers. De herhaling ontspant. Gisteren kwam de man met het reismandje voor katten ineens voorbij. Pats boem! Hij had wel vijf mandjes. Pfff, wel vijf katers in mijn hoofd en helaas ook weer iets gedonder met mijn zicht en een misselijk gevoel. Beetje brakke namiddag dus. Ik heb er maar aan toegegeven en de lamlendigheid van me af proberen te laten glijden in de ligstoel ( natuurlijk op de veranda). Uiteindelijk helemaal gelukt. Na de dexamethason knapte ik aan het eind van de middag op en kon ik weer bunkeren. Chinees dit keer, want dat stond ook op mijn lijstje :) We hebben een heerlijke avond gehad, zitten keuvelen over koetjes, kalfjes én kamelen. Daarna heerlijk het bed om te snurken. Inslapen gaat prima! Ik ben er blij om. Het geeft mij het vertrouwen dat ik ook echt de innerlijke rust bezit die ik probeer uit te dragen. Geen gepieker voor Peet. Ook iets om dankbaar voor te zijn :). Het nadeel van de dexamethason is wel dat ik na vier uurtjes uitgeslapen ben. Dus standaard om twee uur 's nachts word ik wakker. Compleet met rammelende maag ( euh, en ik eet zooooooo veel) en totaal uitgerust. Dankzij woord.nl , iPhone en oordoppen, sukkel ik altijd weer in slaap. Beetje luisteren naar mooie radioreportages doet wonderen. Straks ga ik (weer) een bijzonder moment beleven. Een moment waar ik dankbaar en blij van word omdat ik het kàn doen. Ik schuifel deze week toch maar mooi om alle te verwachten doemscenario's heen. Straks ga ik met Maxime stukjes tekst op het drieluik schrijven. Mooi! Dan heeft elk schilderij een stukje van mij. Een stukje troost voor Rik, Jordy en Marissa. Zo zie ik dat voor mij, als ik aan de tijd denk dat ik niet meer fysiek aanwezig ben. Helende schilderijen worden het, die zullen helpen om uiteindelijk weer een stralende toekomst te kunnen zien én beleven. Bijzonder waardevol dat ik tijd,"fitheid" en nog werkende hersenen heb om dit te kunnen doen. Ik kijk naar boven en stuur een kus omhoog! Dank je wel, vanuit de grond van mijn hart.