Game over?!?

Dit keer had ik mezelf voorgenomen om mij niet wéér te laten mee zuigen in scan/uitslag stress. Nee, ik zou het heel anders aanpakken.

Geen onnodig gepieker over wat me ooit te wachten staat. Geen scenario’s bedenken waarin chemo een hoofdrol speelt. Geen gedachten over waar ik nog heen zou willen…

Ik heb wat afgeGoogled in mijn leven. Het begon al toen Googlen nog gewoon zoeken op internet heette. Vanaf het moment dat we konden inbellen op internet, ben ik aan het zoeken geslagen. In de beginjaren zocht ik voornamelijk naar contact met mensen, het liefst duizenden kilometers verderop, en…

Screening longkanker. Ik kan er niet omheen. Hot news.
Mijn online kranten staan er vol mee, Kanker.nl staat er vol mee en op twitter stromen de tweets binnen. 1 + 1 is geen 2. Iedereen heeft er iets over te tweeten, retweeten of wil gewoon een mening ventileren. 1 wordt ineens 1000 en 1.
Natuurlijk…

Vandaag had ik een echte “mijmer” dag.

Mijmeren, wat een prachtig woord.

Het klinkt zo mooi, lieflijk en zangerig.

Zo voelt het ook. Een beetje dobberen op gedachten en uitspraken die de laatste dagen voorbij zijn komen waaien. Mijmeren is de tegenhanger van piekeren. Piekeren maakt je onrustig…

............heb je ineens een "met oprechte deelneming" kaart in de bus. Oeps, iemand die de klok heeft horen luiden en niet wist waar de klepel hing.
Beetje ongemakkelijk voelde het wel. Ik durfde me bijna niet meer in de straat te vertonen. Jeeetje, de verre verre buurman zou zich…

Intens!
Dat was kerst 2013 voor mij. Het was zo intens dat ik het niet wil loslaten. Vandaar een blog geschreven in het midden van de nacht.
Normaal gesproken schrijf ik geen blogs als ik in een emotie zit. Dit is de uitzondering.
Intens. Dat was de liefde die ik over mij heen kreeg. Alsof liefde…

Stil ben ik.

Stil zijn wij hier allemaal .

Vanmorgen kregen we het bericht dat een mooi mens is overleden.

Blij ben ik.

Blij voor mijzelf.

Omdat ik haar nog heb gezien, gesproken én haar benen mocht masseren.

Boos ben ik.

Boos op die cellen die maar blijven delen en rondzwerven in een lijf.

In mijn lijf.

Ang…

Vandaag ben ik dapper geweest. Heel dapper zelfs. Een zelf gekozen dappere, moedige daad.

Niet een dapperheid door anderen gegeven. Oneliner ;" Ik vind dat je je ziekte dapper en moedig draagt". Hà, dat vind ik echt niet. Ik ben aan het overleven, aan het zoeken en aan het proberen. Geen grammetje…

Sinds de blogbijdrage RRR ( https://www.kanker.nl/petra_marina/blog/rrr ) kan ik mijn karretje weer een beetje sturen. Alle rondzwervende emoties, depressieve uitspattingen en persoonlijke valkuilen heb ik na wikken en wegen weer kunnen opbergen. Niet met een slot op de deur. Angstvallig…

En toen……..

had ik zomaar ineens een warboel gemaakt van mijn levensdraad. In de knoop zat ik.
Toen ik nog behandelingen kreeg werd mijn draad netjes strak gehouden door afspraken, gesprekken en schijnveiligheid. Vooral dat laatste zorgde ervoor dat het allemaal geestelijk te behappen bleef. Het…