Strijdkreet

Sinds de blogbijdrage RRR ( https://www.kanker.nl/petra_marina/blog/rrr ) kan ik mijn karretje weer een beetje sturen. Alle rondzwervende emoties, depressieve uitspattingen en persoonlijke valkuilen heb ik na wikken en wegen weer kunnen opbergen. Niet met een slot op de deur. Angstvallig gesloten deuren zorgen er alleen maar voor dat áls de deuren openvliegen je niet weet wat je overkomt. Ik kan ze beter openlaten om af en toe te kijken hoe het gesteld is achter de deurtjes.
Dan gluur ik even om het hoekje om te kijken hoe het gaat met de lamlendigheid of de depressiviteit. Ik hoef me dan niet druk te maken over de andere deurtjes. Zolang ik niet negeer wat er zich afspeelt achter de deurtjes én vooral geen ingrediënten op goed geluk bij elkaar ga gooien, is het te handelen.
Emoties werken net zoals een Furby. Negeer je hem dan verandert hij in een afgrijselijk, angstwekkend klein duiveltje. Je kan dan alleen nog hopen dat de batterijen in het kreng heel snel leeg zijn én gaan lekken, zodat hij voor eens en altijd zijn klep houdt. Ga een beetje mixen met twee Furbies en je hebt gegarandeerd geen (nacht)rust meer.

Nadat ik het zelf in gang had gezet, heb ik de gang er weer in. Het blijft bijzonder om te ervaren dat áls je niets meer doet, je daar erg moe van wordt. Zo moe dat je niet eens meer wilt denken aan iets doen. Je hebt gelukkig maar een klein zetje nodig om weer uit de baan rondom de put van ellende te vliegen. Uit de bocht vliegen is in dit geval een positief gebeuren.

Inmiddels ben ik weer veel dingen aan het doen en voel ik me anders moe. De vermoeidheid die ik nu voel is lichamelijk. Af en toe moet ik het bekopen met een uurtje bankhangen of een avondje rust. Gelukkig maar, anders zou ik nog denken dat er he-le-maal niets aan de hand is met mij . Dat zou weer andere problemen geven. Iets in de trant van een Furby met zijn kop in het zand begraven om vervolgens te te doen alsof er nooit een Furby is geweest :)

Strijdkreet. Mijn bedoeling was om een blog te schrijven n.a.v. een blog met tips voor mogelijke onderwerpen. ( https://www.kanker.nl/eweijers/blog/inspiratie-voor-een-nieuw-blogberic…) Dit omdat ik een beetje Koos inspiratieloos was. Eén van de onderwerpen die geopperd werd was: "Hoort 'strijdtaal' bij kanker? Voel jij je prettig bij termen als 'het gevecht tegen kanker', of juist niet?"
Jiehaaaaaaaa, daar kan ik natuurlijk wel iets mee. Er schoot me al van alles te binnen.
Eén voor allen, allen voor één. Leuk voor op de chemo-zaal.
Voor God en Vaderland. Met een beetje fantasie zie je de goede cellen hergroeperen om het nog eens te proberen. Gevolgd door God zegende de greep.
Heja, heja, litsjumeaux, kwatta, kwatta. Toepasselijk omdat er een bed in voorkomt.
Hup, Petra, Hup! Laat de longarts niet in d'r hempie staan :)))

Maar toen plopte Furby in mijn hoofd. De strijdkreten moeten even wachten. Of zoals Furby zou zeggen: "wah-la".