Als de tijd vliegt, vlieg mee
En dat doen we allemaal met verve dat meevliegen met de tijd. Soms schieten we door de geluidsbarrière, soms vliegen we ertegenin, maar steeds vaker voelen we ons als een zomerbriesje. We drijven mee met de tijd.
Hieraan merken we dat we gewend raken aan, doordrongen zijn van de onomkeerbaarheid van het gegeven “terminaal ”. Als het nou nog termiMAAL was. Maar het is niet nogMAALs. Het is niet nog twee MAAL. Het is echt gewoon “naal”. De moraal van het voorgaande verhaal is dus eigenlijk, “alles went”. Het stukje wat iedereen er automatisch achteraan denkt ook. Zelfs een vent : ) . Ik bof maar met mijn vent. En ja, wij moesten de eerste jaren ook aan elkaar wennen. Zo hoort dat als je ineens 24/7 samen doorbrengt. Wennen aan hele onbenullige eigenschappen/eigenaardigheden van elkaar. Rik moest wennen aan vierkante aardappels, die vervolgens 3x beetgaar waren en vaak zwart. Aan mijn chaotische “we zien wel” mentaliteit, aan traptreden die in de “Pledge” werden gezet, omdat dat zo mooi glom J. Ik moest wennen aan de structuur, het regelen en opruimen. En dan hebben we het nog niet eens over het aftasten van elkaars diepere emoties, de karaktereigenschappen, het écht samenzijn. Als ik nu terugkijk naar die 33 jaar dat we elkaar kennen, kan ik alleen maar glimlachen en gelukkig zijn. We hebben hobbels genomen die er in elke relatie voorkomen en uiteindelijk zijn we hecht geworden. Ik ben trots op ons, dat we “ons” nooit hebben afgeschreven, afgedaan en weggegooid, omdat dat de makkelijkste optie was. Makkelijk, daar doen we niet aan en opgeven is in ons beider karakter geen optie.
We houden zielsveel van elkaar, hebben het goed, we begrijpen en respecteren elkaar. Dat komt juist nu heel duidelijk naar boven. Voelbaar en zichtbaar. Daarom kunnen we het terminale geneuzel behappen en naar onze hand zetten. Het fundament kan de toren dragen, die steeds hoger en smaller wordt naarmate de tijd verstrijkt.
Wat zit een mens toch eigenlijk mooi in elkaar. Om stil van te worden.
Genoeg serieus gedoe. Tijd voor de update van de afgelopen dagen. Man oh man, wat hebben we weer veel beleefd, gedaan en gevoeld. Als het allemaal niet zo über leuk was zou je er uitgeput van raken. Het blijft bizar dat er zoveel moois in een dag past.
# Project X
Daar heb ik heel lang voorpret van gehad. Gewoon omdat ik al aanvoelde dat “kaal” zijn hoe dan ook een confrontatie met mijn houdbaarheidsdatum worden. Heel snel had ik al bedacht dat ik er hoe dan ook iets moois, en bijzonders mee moest doen. Dat is voor mij de enige manier om negatief om te buigen tot positief vooruit kunnen blijven kijken. Anieck was daarvoor de aangewezen persoon. Een biologie docent die als ze klaar is met leerlingen de (on)mogelijkheden van een bloedsomloop uit te leggen, thuis lekker creatief aan de slag gaat. Bellypaints voornamelijk. Een schedel is ook rondje, dus Anieck werd Schedelpainter. Statement maken van het kaal zijn en als bonus een heerlijke dag samen beleven. En wat was het een heerlijke dag. Natuurlijk eerst samen huilen om de harde waarheid, het besef dat we ooit afscheid moeten nemen van elkaar. Daarna verhalen ophalen over de afgelopen drie jaar en schaterlachend een broodje naar binnen proberen te werken. Quality time.
Het schminken van mijn kop was een bijzondere ervaring. Ik heb Anieck in alle poses die je maar kan bedenken om me heen gehad. Ik zal jullie de details besparen J
Kim bood aan om een fotoshoot te doen. Hoe lief is dat! Weer zo’n onverwacht cadeautje. Wederom ontroerd dat iemand dat zomaar spontaan voor ons wil doen. Rik al helemaal blij, anders was hij de klos geweest met zijn camera. En natuurlijk heel veel commentaar van ons over hoe hij het beter zou kunnen doen. Tja, we blijven vrouwen hè. Die weten het altijd beter!
Aan het eind van de middag ( we liepen nogal uit door ons geklets, gezwets en omdat we alle twee onze Iphones in het zelfde plasje water op het aanrecht hadden gelegd oeps) kwam Kim terug met haar camera. Een hele mooie, gezellige fotoshoot volgde. Allemaal zo gek als een deur, ik hangend in de bamboe af en toe proberend Doutze na te doen. Dat ging goed, want de shoot vond plaats toen ze nog niet geworpen had (grijns). Mijn buik ziet er zeker zo goed uit als de hare. Prachtige foto’s kreeg ik de volgende dag van Kim. Dikke kus hiervoor, zo lief!
#Het wekelijkse bezoek van onze huisvriend stond ook weer op de planning. Weer doorspreken hoe ik/wij mijn einde voor ons zien. (lololol, de weg erheen blijft koffiedik kijken) Goed om daar toch wekelijks op terug te komen. Geen onduidelijkheden, geen twijfels en een goed gevuld dossier.
Nog steeds de verbazing dat ik überhaupt nog functioneer zoals ik functioneer. Het hoog-laagbed is inmiddels een soortement van opslagplaats voor losse spullen geworden : ) , alhoewel ik er af en toe even opga liggen. Met het afbouwen van de dexa breekt de bestralingsmoeheid ook door. Ik merk dat ik vaker pas op de plaats moet maken en eraan toe moet geven. Ook al slaap ik dan niet, ik rust wel uit. Als dat alles is, hoor je mij niet zeuren. Ik heb geen pijn en dat is heel veel waard!
#Natuurlijk was er ook weer een ultiem verwenmoment. Helemaal onverwachts en oh zo lekkah! Eten bij mijn zus en zwager. En wat voor een eten! Zwagerlief had gestoofde paling voor mij : ). Met botersaus !! Jammie. Vorig jaar, tijdens de bestralingen van mijn longen en lymfen, had hij mij er ook al mee verrast. Paling glijdt zo lekker makkelijk door je slokdarm. Toen was het ook al een feestje. Dit keer ook. Met een vette bek en vette vingers goede gesprekken hebben. Geweldig.
#Donderdagmorgen weer een verrassing. Een ontbijt werd er bezorgd. Wederom met een heel lief kaartje, maar zonder naam :) . Heerlijk zitten eten op de veranda. Fruit, eitjes, warme broodjes enz. Een verwenmomentje vroeg op de morgen. Gulle gever(s) dank je wel. Een onverwacht gouden begin van de dag, met een enorm gevoel van dankbaarheid. Hoe boffen wij met zoveel lieve mensen om ons heen. WOW. Daar zijn wij regelmatig allemaal heel stil van. Zo mooi.
#’s Avonds nog even wat drinken bij vrienden als vanouds. Haha, de keren dat we ’s avonds even een borrel gingen halen over en weer zijn ontelbaar en altijd goed. Vaak werd het heel laat, ongeacht of het een doordeweekse dag was. Maar het was altijd goed. Ook nu weer. Het enige verschil is dat de gesprekken emotioneler zijn en dat we elkaar onze tranen zonder gene durven te laten zien. Waardevolle gesprekken die ertoe doen, maar altijd eindigen in vrolijke babbels over van alles en nog wat. Hun vakantie plannen voor nu besproken, vorige vakanties herbeleefd. Sterke verhalen over en weer , dus veel lachen. Uiteindelijk is het heel laat geworden, maar we gingen blij naar bed. Goede afsluiting van wederom een topdag dus!
#Tussendoor nog bezig geweest met losse eindjes die ik geregeld wil hebben. Dus versie 1 van het herdenkingsfeest aangepast tot versie 2. Ik denk dat we wel tot versie 10 komen voordat alles klopt. We hebben allemaal wel van alles aangedragen, heel fijn, maar qua tijdsplanning klopt er geen barst van. Dus we moeten gaan inkorten, schrappen en weet ik veel wat. Of gewoon de karke wat langer zien te huren : ) , kussentjes bestellen zodat niemand een houten gat krijgt van de banken of gewoon lak aan alles hebben. We gaan toch maar een afspraak maken met de begrafenisonderneemster. Zij kan ons wel tips geven hoe we alles in een bepaalde tijdspanne kunnen verwerken. Sowieso wel fijn om als gezin even met haar om tafel te zitten. Dan weet zij waar ze aan toe is en kan ze iets beleven van de sfeer die nu om ons heen hangt. Die sfeer willen we ook op mijn begrafenis.
Ik ben er al over uit dat ik een kartonnen kist wil. Onzin om kweet niet hoeveel geld uit te geven aan een nephouten gedrocht. Nu had ik een hele mooie gezien, hoogglans wit, maar ik kan hem nergens meer terug vinden. Tja dat krijg je met de **** uitzaaiingen. Misschien weet zij wat ik bedoel en anders heb ik al een mooi alternatief gevonden. Wel lekker makkelijk. Alles is online te bestellen ; ) LOLOLOL, kan zelfs proef liggen als ik zou willen of het ding beschilderen. Nee hoor, niet schrikken. Dit was echt een geintje mijnerzijds. Zelfs voor mij gaat dat een stapje te ver.
Verder ben ik bezig om Imovies te maken voor bij de muziek. Dus alle tienduizenden foto’s bekijken en uitzoeken. Mooi om te doen, alleen het kost veel tijd. Allereerst wil ik natuurlijk dat het perfect is en het bekijken van de foto’s zet mij aan tot gemijmer. Op zich heel fijn, maar het schiet niet op J. Elke dag maar een uurtje achter de grote Mac dus.
Nu ga ik als een speer me toonbaar maken. Zus lief komt zo om met me langs het Veluwe Meer te sloffen (natuurlijk wel met cappuccino en iets erbij bij de strandtent). Dit keer met een uitdaging voor mij. We gaan op de fiets! Moet kunnen vind ik, er staat geen wind en het is goed voor mijn beenspieren. We gaan het meemaken straks, de taxi’s staan stand by voor als het niet gaat.
Fijne dag allemaal, geniet en vergeet niet tegen minimaal één iemand te zeggen vandaag dat hij/zij waardevol voor je is en waarom. Zo kunnen we samen voor heel veel mensen de dag tot een topdag maken.
n.b. Mijn blogs staan ook op blogger, met foto's. Mocht je mijn kale beschilderde kop willen zien kan je daar een kijkje nemen :)
http://petramarina.blogspot.nl/2014/08/als-de-tijd-vliegt-vlieg-mee.html