Over mij
Ik ben Pam, 45 jaar, getrouwd en moeder van twee tieners van 16 en 14.
In 2020 kreeg ik de diagnose hormoongevoelige borstkanker. Ik heb chemotherapie gehad (4x AC en 12x Paclitaxel), werd eerst borstbesparend geopereerd en koos, toen dat niet succesvol bleek, voor een amputatie met directe reconstructie via een DIEP-lap. Mijn gereconstrueerde borst kreeg de naam Betty (Boob).
Na een lange herstelperiode leek het leven weer op gang te komen. Tot in september 2025 bleek dat de kanker was uitgezaaid.
Het begon met klachten die leken op galstenen, maar na weken dokteren bleek er een massa in en om mijn galwegen te zitten. In eerste instantie dachten ze aan galwegkanker, omdat de tumor in mijn galwegen en bij de alvleesklier is gegroeid. Na talloze onderzoeken – en vooral veel wachten – bleek het toch te gaan om een uitzaaiing van de borstkanker, op een heel ongewone plek.
Zoals het er nu voorstaat, is de tumor niet te opereren en is mij verteld dat ik waarschijnlijk niet meer beter word. Een klein lichtpuntje: vooralsnog lijkt dit de enige plek te zijn waar de kanker zit. De rest van mijn lichaam toont geen uitzaaiingen, en ik hoop vurig dat dat zo blijft.
Tijdens mijn deel 1 schreef ik op Facebook een blog die ik Tietverdriet noemde. Hier schrijf ik over mijn Tietverdriet deel 2: de rauwe kanten, de kleine lichtpuntjes en alles ertussenin.
