Rocky Road

Waarschuwing: dit blogbericht bevat verwijzingen naar "private parts" en ingewandenpraat...

Het is vrijdag, vanavond om zeven uur na mijn laatste hapje chemo is het twee hele dagen weekend. Twee dagen opladen en dan volgende week de allerlaatste drie bestralingen en allerlaatste zes hapjes pillen. Dan zitten vijf weken chemoradiatie er op, het leken soms wel vijf maanden.

Ik weet niet hoe dat bij jullie werkt, maar ik heb bij het woord “genezen”, “herstel” en “behandeling” een bepaald beeld in mijn hoofd. Namelijk dat je begint met je heel rot voelen (ziek, zeg maar) en dat je dan elke dag een stapje beter wordt. Zoals met griep of een gebroken been.

Valentijnsdag: de eerste chemopillen mogen naar binnen, ik vind het best een stap om dit spul vrijwillig te slikken. Natuurlijk, zonder is de kans op overleven een héél stuk kleiner en dat is best een goede stok achter de deur.

Het is bijna zover, de start van de behandeling. Donderdag ga ik het eerste gif naar binnen werken en de eerste killing beams ontvangen.

Geen uitzaaiingen, daar zijn we nog steeds erg blij mee. Maar de rest van het traject, de ernst en de zwaarte dringen zich steeds meer op. Dit is geen steenpuist, dit is geen onrustig poliepje, dit is Serious Business. En, zoals mij vandaag werd verteld, geen uitzaaiingen = momentopname.

Geen uitzaaiingen naar de organen! Dat wil ik eerst maar even zeggen. De opluchting is uiteraard enorm. Als iemand 2 weken geleden had gezegd: “ je hebt endeldarmkanker zonder uitzaaiingen”, had ik dat als slecht nieuws beschouwd.

Héhé, na een week wachtstand mag ik dinsdag eindelijk voor mijn eerste vervolgonderzoek, de MRI. Voor zowel onderzoeken als behandelingen moet ik naar een vreemd ziekenhuis in een naburige stad.

De tijd gaat traag, heel traag. Bijna net zo traag als mijn stoelgang. Een week geleden vertelt de arts dat ik een tumor in de endeldarm heb. De MRI en CT zijn morgen en overmorgen aan de beurt en donderdag de uitslag. Maar wat doe je tussendoor?

Al 52 jaar lang ga ik bijna gedachteloos naar het toilet. Aandrang? Hup, zitten en paar minuten later is het klaar. Geen toilet in de buurt of ongelukkig tijdstip? Even ophouden en zodra het kan, hup, zitten en paar minuten later is het klaar.