In dit blog schrijf ik mijn gedachten, gevoelens en het proces van de diagnose tot het einde van mijn reis en de genezing. Ik weet niet hoe lang de reis gaat duren, ik sta pas aan het begin.
We melden ons keurig op tijd boven in de chemokamer. Alles wordt rustig uitgelegd en vind het allemaal prima. Ben ik zenuwachtig? Nee, totaal niet. Ik heb meer het gevoel dat ik nu eindelijk iets kan doen. En het enige…
Maandag 17 sept. had ik een informatiegesprek met de oncologisch verpleegkundige. Ze vertelde me van alles, incl. de mededeling dat ik over 14 dagen mijn haar ging verliezen. Nee hoor, antwoordde ik, dat gebeurt morgen want dan ga ik naar de kapper. Weet je dat zeker? Vroeg ze, ik zou nog even…
Vandaag was het zover: meedoen aan Swim to Fight Cancer
Eindhoven.
De afgelopen maanden heb ik hier enorm naar uitgekeken en ik
was ook erg blij dat ik van de oncoloog mee mocht doen. Vanmorgen stond ik vol
goede moed op, maar die zonk al snel in mijn schoenen. De afgelopen week ben ik
verkouden…
Gisteren was de eerste hele moeilijke dag: ik heb mijn pruik uitgezocht. En ik had me er zoveel mogelijk op voorbereid. Maar het moment dat ik de eerste pruik opzette: heel mijn lijf schreeuwde DIT WIL IK NIET. Maar ja, ik wil ook niet met een kaal hoofd straks. En de pruik staat goed, lijkt veel op…
Vanmorgen heb ik een heel moeilijk ding gedaan, de kapper gebeld voor
een afspraak voor mijn haren eraf te halen. Ik zou het zelf kunnen doen, maar
ach, er zijn grenzen aan wat ik zelf wil doen. Bovendien denk ik dat ik geen
talent heb voor zelf de tondeuse over mijn hoofd halen. Zal je zien, doe ik…
Gisteren had ik
eindelijk mijn kennismakingsgesprek met de oncoloog. Ik kreeg de uitlag van de
pet-scan en mijn behandelplan.
Het ging mis met de bevestiging van de afspraak,
die had ik nog niet ontvangen. Uiteindelijk toen ik gistermiddag thuiskwam, zat
die in de brievenbus. Een beetje laat als ik…
Dinsdag had ik een MRI-scan voor de eerste keer van mijn leven. Ik vond het apparaat toch opeens wel erg klein. Ik dacht dat ik niet claustrofobisch was, maar nu begon ik te twijfelen. Ik moest echter op mijn buik liggen en ging er met mijn voeten eerst in. Uiteindelijk heb ik dus niet gezien dat ik…
Vandaag voor het eerst
sinds de diagnose aan het werk. Wat een lieve collega’s heb ik toch!
Een oud-collega komt langs voor een knuffel en heeft een heerlijke lunch
meegenomen. Ik hoef het alleen maar op te eten.
Tegen de onderzoeken
deze week zie ik niet op. Goh, ik word nog eens goed in dingen…
De hoeveelheid berichtjes die ik heb gekregen, zijn overweldigend en doen me enorm goed. Wat een lieve familie, vrienden en collega's heb ik! Mijn schoonouders en schoonzusje zijn dinsdagavond langs geweest. Mijn zus en tante zijn woensdag geweest. Ze hadden zelf bepaald dat ze even live kwamen…
De afgelopen dagen en vooral nachten waren een hel. Lukte het een beetje om overdag mijn gedachten en angsten te negeren, in de nachten lukte dit totaal niet. Wat als ik niet te genezen borstkanker zou hebben? Ik ben Ronald verloren, dus weet hoe het is je partner te verliezen. Bij de gedachte dat…
