Weer een tegenslag
Gisteren was de eerste hele moeilijke dag: ik heb mijn pruik uitgezocht. En ik had me er zoveel mogelijk op voorbereid. Maar het moment dat ik de eerste pruik opzette: heel mijn lijf schreeuwde DIT WIL IK NIET. Maar ja, ik wil ook niet met een kaal hoofd straks. En de pruik staat goed, lijkt veel op mij eigen haar, ik kan er een staart in doen of los, kortom, het is een mooie pruik. Maar ik wil gewoon geen pruik nodig hebben!
ik ben er gisteren ook achter gekomen dat nu een andere baan aangeboden krijgen, niet gaat werken. Ik kan niet aangeven hoeveel uur ik aanwezig ben straks als de behandeling begint. En ook niet aangeven of ik de energie zal hebben heel de tijd die toch nodig is voor een baan. dus heb ik gisteren de moeilijke keuze gemaakt me toch 100% ziek te melden. Ik moet zorgen dat ik in een goede conditie ben voordat de behandelingen beginnen.
Maar dat was nog niet het einde van de rotdag. De werkgever van mijn man is failliet gegaan. En dat brengt een hoop onzekerheid met zich mee. Wat gast de toekomst ons brengen? We weten het niet.
die onzekerheid, ik kan het er nu niet bij hebben. Helaas houdt het leven daar geen rekening mee.
Ik heb de neiging me te verstoppen onder het dekbed. Maar dat helpt op zeker niet. Dus vandaag maar even nieuwe moed vinden en door. Want dat kkanker me klein krijgt: dat gaat niet gebeuren!
ik ben er gisteren ook achter gekomen dat nu een andere baan aangeboden krijgen, niet gaat werken. Ik kan niet aangeven hoeveel uur ik aanwezig ben straks als de behandeling begint. En ook niet aangeven of ik de energie zal hebben heel de tijd die toch nodig is voor een baan. dus heb ik gisteren de moeilijke keuze gemaakt me toch 100% ziek te melden. Ik moet zorgen dat ik in een goede conditie ben voordat de behandelingen beginnen.
Maar dat was nog niet het einde van de rotdag. De werkgever van mijn man is failliet gegaan. En dat brengt een hoop onzekerheid met zich mee. Wat gast de toekomst ons brengen? We weten het niet.
die onzekerheid, ik kan het er nu niet bij hebben. Helaas houdt het leven daar geen rekening mee.
Ik heb de neiging me te verstoppen onder het dekbed. Maar dat helpt op zeker niet. Dus vandaag maar even nieuwe moed vinden en door. Want dat kkanker me klein krijgt: dat gaat niet gebeuren!
5 reacties
Tjonge jonge Lilian, dit is wel heel veel tegelijk.... Ik hoop dat onderstaand gedicht je wat kracht kan geven.....
Vele wegen kent het leven,
maar van al die wegen is er één die jij te gaan hebt.
Die ene is voor jou.
Die éne slechts.
En of je wilt of niet, díe weg heb jij te gaan.
De keuze is dus niet de weg, want die koos jou.
De keuze is de wijze hoe die weg te gaan.
Met onwil om de kuilen en de stenen,
met verzet, omdat de zon een weg die door ravijnen gaat, haast niet bereiken kan.
Of met de wil om aan het einde van de weg milder te zijn, en wijzer,
dan aan het begin.
De weg koos jou, kies jij ook hem?
Gedicht van Dag Hammarskjold, in de vertaling van Hans Stolp.