Marathon met onbekende afstand

Ik zal uiteindelijk 9 weken in het ziekenhuis liggen. Gedurende die tijd zal ik allerlei interacties hebben gehad met familie, vrienden en artsen. 

Dit is wat ik daarvan terug wil geven:

Voor de patiënt:

-Jouw sfeer van invloed wordt als ziekenhuispatiënt veel kleiner: ongeveer zo groot als jouw…

Terug op de Brain Care Unit krijg ik te maken met een vrij banaal maar vervelend lichamelijk ongemak. Het is inmiddels dinsdag, de donderdag ervoor had ik mij aangemeld bij de eerste hulp. Ik heb sindsdien niet meer  gepoept. Door het verplicht platliggen krijgt mijn darmstelsel ook geen prikkels…

Uitgeput kom ik op de Brain Care Unit terug van de MRI. Mijn vrouw en ik zouden vandaag een huis gaan bezichtigen. Ronald, een hele goede vriend van mij gaat nu in mijn plaats; ik vind dat een fijn gevoel. Sommige mensen vertrouw je blind en zou je je hele hebben en houden aan toevertrouwen; Ronald…

Het is  de tweede dag in het ziekenhuis, de eerste dag op de verpleegafdeling neurologie. De MRI is achter de rug en ik ben weer terug op de brain care unit. Ik ben druk met mijn vriendin aan het appen, die weer contact heeft gehad met de Amerikaanse hartchirurg. Deze houdt ook rekening met een…

Het bed wordt door de verpleegsters in de hoek aan het raam neergezet. Een qua karakter behoorlijk aanwezige verpleger komt erbij en maakt een aantal grappen. Ik vind de grappen niet alleen flauw, maar ik vind het vooral ook ongepast om op dit moment - ik wordt huilend de afdeling opgereden - moppen…

De SEH-arts rondt het gesprek af en hangt op. Ze vertelt mij wat ik min of meer al weet: ik “mag” nog niet naar huis omdat de radioloog haar nog even iets wil laten zien op de CT-scan. Ze belooft snel terug te zijn.

Ik ga weer liggen en voel opluchting. Ik wil namelijk nog helemaal niet naar huis…

Bij de aanmelding op de SEH wordt mij om mijn verwijsbrief van de huisarts gevraagd. Die heb ik echter nooit gekregen. Ik maak in mijn smartphone een actielijst aan en zet erop dat ik daar dus kennelijk achteraan moet. Ik kon toen nog niet bevroeden dat - in het kader van de actieve rol van de…

Aan de telefoon van de huisartsenpost geeft men aan dat nu ik weer bijgekomen ben er geen reden is mij direct te onderzoeken of een ambulance te sturen. Gewoon morgen weer terug naar de huisarts. Mijn vriendin - die het gesprek voert - vindt begrip bij de dienstdoende huisarts die het ermee eens is…

Het zal medio 2020 zijn dat ik mijn renmaatje vertel dat we even geen rondjes meer door het park kunnen rennen.

Telkens als ik op een van mijn voeten neerkom doet t pijn bovenin mijn rug. De rug even wat rust geven en een betere bureauhouding aannemen en het gaat vast vanzelf over. Ik was al niet…