Expeditie borstkanker

Het is een tijd met memorabele data. Allereerst is er de dag dat Frans en ik tien jaar getrouwd zijn. Als verrassing neemt mijn liefje me mee naar hotel de Wilmersberg in de Lutte waar we ongeveer een jaar geleden ook zijn geweest, toen om te vieren dat mijn chemokuren erop zaten. Wauw wat een…

Van de week werd ik geconfronteerd met een vraag waar ik me – tot nu toe – verre van heb gehouden: hoeveel kans heb ik op uitzaaiingen? Ik had me net weer aangekleed na een controle van mijn borsten, toen de verpleegkundig specialist oncologie me vertelde dat ze mij een medicijn wilden aanbieden om…

Het herstel van mijn gezondheid, energie en conditie verloopt in grillige lijnen en gaat niet zo snel als ik had verwacht en gehoopt. Mijn bolletje energie is nog steeds klein en ik moet heel bewust kiezen hoe ik mijn energie besteed. Als ik iets meer energie heb vergeet ik dat snel en dat betekent…

Het verwijderen van de port-a-cath was de allerlaatste stap in het proces naar genezing. Het is nu echt helemaal klaar. Dat voelt vreemd en een beetje leeg, zoals wel vaker na het bereiken van een langgekoesterd doel. Er ligt een weids en uitgestrekt leven voor me, waaraan ikzelf weer invulling mag…

Van de week is mijn port-a-cath operatief verwijderd. Om negen uur werd ik opgeroepen door een verpleegkundige met operatiekleding aan en een mondkapje voor. Nadat ik in een klein kleedhokje volgens instructie mijn bovenkleding had uitgedaan, mocht ik de operatiekamer inlopen en op de tafel gaan…

Vandaag heb ik mijn allerlaatste kuur gekregen. Aan anderhalf jaar behandeling is zomaar een einde gekomen. Het voelt onwerkelijk, bijna net zo onwerkelijk als toen ik net gehoord had dat ik borstkanker had en een behandeltraject van opereren, bestralen, chemotherapie en immuuntherapie voor de boeg…

Vrienden van ons hadden maanden geleden al gevraagd of we hen wilden sponsoren en aanmoedigen tijdens de Samenloop voor Hoop marathon, een 24-uurs wandelestafetteloop om geld in te zamelen voor kankeronderzoek. Ik had er nog nooit van gehoord, maar vond het een sympathiek doel.
En zo rijd ik op een…

Ik heb mijn boek meegenomen naar de zuurstoftank en laten zien aan de acht vrouwen die allemaal borstkanker hebben gehad. Voor de meeste is het al jaren geleden dat ze met de ziekte te maken kregen, maar de gevolgen zijn nooit uit hun leven verdwenen. Alle verhalen zijn anders; de één heeft te maken…

Vandaag is een memorabele dag: mijn boek is uitgekomen! Sinds juni ben ik al bezig met het redigeren van de tekst. Dit betekent alles nog eens zorgvuldig nalezen en controleren op spelfouten, kromme zinnen en tegenwoordige en verleden tijd. Telkens weer als ik het manuscript doorlees vallen me…

Onder aanmoediging van mijn oncoloog en mijn huisarts ben ik begonnen met hyperbare zuurstoftherapie. Iedere werkdag verblijf ik met acht lotgenoten van half twee tot half vier in een grote, ronde tank om pure zuurstof in te ademen. Als iedereen heeft plaatsgenomen in de ruime stoelen sluiten de…