Voor haar blijf ik leven.

Daar zaten we dan. Niet meer in een individuele kamer waar ik in alle rust mijn dosis vergif kon krijgen, maar in een grotere ruimte met andere zieke mensen die allemaal aanzienlijk ouder waren dan mij. Lydia zat naast mij met haar zichtbaar zwangere buik. In haar buik groeide mijn dochter. Toen ik…

We moesten leren hoe we met microscopen om moesten gaan, want deze vaardigheden moesten wij in de toekomst mogelijk ook aan onze eigen klassen leren. We moesten haren bekijken onder de microscoop. Ik keek naar mijn werkblad. Er lagen al drie van mijn haren klaar. Ik wreef over mijn hoofd en dit…

Ik was moe. Heel moe. Ik voelde mij echter opgewekt, want de sfeer op de bruiloft van mijn broer was goed. Waar mijn pak eerst nog wat strak zat, leek hij nu precies goed te passen. Toch nog een 'voordeel' van de behandeling.

Ik bleef nog altijd optimistisch; Twee dagen geleden had ik het tweede…

Ik was er klaar voor, voor de chemo. Ik had een boekje gekregen met daarin uitleg van de bijwerkingen van de verschillende cytostatica, zoals de troep dat in mijn lijf gepompt zou worden ook wel noemden. Zenuwachtig was ik niet echt, maar de zin was vanzelfsprekend ver te zoeken. Vooral het…

Niet alleen de voorbereidingen op de bestraling moest gebeuren. Onze internist had aangegeven dat er een kans is om onvruchtbaar te worden. Ik was ergens geschokt om dat te horen. Het benadrukte voor mij de ernst en impact van de behandeling. Dit zou waarschijnlijk niet eens de enige nadeel zijn die…

Samen met Lydia zat ik op ons balkon naar voorbijrijdende fietsers te kijken, drie verdiepingen lager. Veel hadden wij niet op het moment te doen; Ik was gestopt met werken en samen met Lydia was ik gestopt met vrijwilligerswerk. Met enige regelmaat kwam er ook een moeder met een kind achterop…

"De vormen zijn zo wit omdat ze veel energie van je lichaam verbruiken." Op de dag na mijn verjaardag, op een maandag drie dagen na mijn operatie, keken wij samen met de internist naar de resultaten van mijn PET-scan. De uitslag van de biopsie was er nog niet, al was dit wel de bedoeling. Daardoor…

Ik zat thuis op de bank met een beurse oksel. Friemelen was geen optie meer tegen verveling, er zat een flinke wond die nog moest genezen. Lydia was namelijk net vertrokken naar haar afspraak bij de huisarts. Ze had vandaag weer een afspraak voor de prikpil, ondanks alle hectiek en de operatie die…

Na het echo-avontuur beleefde ik een ongemakkelijk weekend. Lydia wilde vooruitdenken en praten over hoe ik mij over de situatie voelde, ik wilde het liefst houden bij 'Het komt wel goed.'. Lydia maakte zich duidelijk meer zorgen dan mij. Ik was meer nieuwsgierig dan bezorgd. Zoals het in een goede…

"Doe je shirt maar uit.", zei dokter Wahid. Ik voelde mij bij dat verzoek altijd wat onzeker. Ik hield mijn buik lichtjes in en hield mijn borst wat omhoog om met dat gevoel van onzekerheid te compenseren. Niet dat ik dik was, ik was juist zo mooi afgevallen de afgelopen tijd zonder er al te veel…