Tussen toen en toekomst

Hier ben ik weer. Toen ik deze blog begon had ik mezelf voorgenomen om regelmatig updates te schrijven, maar daarna voelde ik er weinig behoefte meer toe. Waarom precies, weet ik eigenlijk niet. Misschien omdat ik niet steeds hetzelfde riedeltje wilde herhalen? Of omdat ik, net als een struisvogel…

Ik wil huilen,
maar ik proef ook momenten van zoete vreugde

Ik wil schreeuwen,
en tegelijk lachen tot mijn hart licht wordt

Ik ben boos,
maar ook dankbaarheid fluistert zacht

Ik ben teleurgesteld,
en toch leer ik mijn handen te openen, te accepteren

Ik ben in de war,
maar tussen de mist zie ik sterren…

De toediening van de eerste chemo
Ik had me voorbereid op een soort chemisch oorlogsgebied in mijn lijf, dus alles wat meeviel voelde als winst. Gelukkig voelde ik alleen een branderige neus. “Cyclofosfamide, het tast de slijmvliezen aan,” zei de verpleegkundige. Een paar uur later voelde ik een mist…

De afgelopen dagen heb ik last gehad van een druk en steken in de rug, in de borst en in de oksels. Ik was bang dat dit zou betekenen dat de kanker is uitgezaaid. Elke nacht droom ik hetzelfde: een stem die tegen mij zegt "jij hebt kanker" en elke keer voel ik de stress in m'n lichaam bij het wakker…

Ik probeer te genieten van kleine momenten, maar telkens kruipt de angst naar binnen, als een schaduw onder de deur. Toch heb ik een eerste overwinning behaald. Het fertiliteitstraject is afgerond. Één ronde, één kans
met een resultaat boven verwachting. Ik voelde me even weer een scholier: één dag…

Op 15 mei kreeg ik na het maken van een echo en mammografie te horen dat ik hoogstwaarschijnlijk borstkanker heb… Sterker nog, de radioloog wist het vrijwel zeker. Het voelde alsof de grond onder mijn voeten wegzakte, alsof ik in een slechte droom terechtkwam. Je leest het wel vaker in verhalen van…