Ik draag twee werelden

Ik wil huilen,
maar ik proef ook momenten van zoete vreugde

Ik wil schreeuwen,
en tegelijk lachen tot mijn hart licht wordt

Ik ben boos,
maar ook dankbaarheid fluistert zacht

Ik ben teleurgesteld,
en toch leer ik mijn handen te openen, te accepteren

Ik ben in de war,
maar tussen de mist zie ik sterren glinsteren

Ik voel me klein,
maar ik sta recht, geworteld als een boom in de storm

Ik zoek stilte,
maar ook de ruis van afleiding

Doelen glippen uit mijn handen,
terwijl hoop als zonlicht door de kieren valt