Over mij
"Cath, voel eens." zegt ze op een dag tegen me. Ze gaat op de bank liggen en trekt haar shirt omhoog. Onder haar gesp zit een harde schijf in haar buik. Groot. " Da's niet goed mam, even laten checken." De volgende dag gaat ze naar de huisarts, die haar direct doorverwijst naar de gynaecoloog. 4 dagen later heeft ze een afspraak.
Mijn moeder is 62, staat vol in het leven. Ze is juf en geniet intens van haar werk. Vier volwassen dochters en 48 jaar samen met mijn vader. Ze is onze lijm, zeggen we vaak.
De dag van de onderzoeken, stap ik op de tram. Ik heb een steen in mijn maag en wil het nieuws van haarzelf horen. Als ik door de achterdeur stap, zie ik mijn jongste zus in tranen in de keuken staan, met mama ernaast.
"T'is niet goed he?" Vraag ik. "Nee schat, eierstokkanker." Zegt mijn moeder verslagen. Ik pak haar vast, tranen in mijn ogen. Ik probeer haar te vertellen dat het goed komt. Wat een klotezooi. Na een ct-scan, biopt en bloedonderzoeken komt er eierstokkanker stadium 3 uit. Het is overgelopen naar haar andere eierstok en enkele lymfeklieren achterin haar middenrif.
Mama gaat aan de chemo. 3 keer 3 weken, dan een debulking met HIPEC en dan weer 3 keer 3 weken chemo.
Ik hoop dat het loont.
