Positief
"Hij is positief"
En dan barst ik in huilen uit.
December is in een waas voorbij gegaan. 1 December, voortaan het begin van een nieuw jaar. De dag dat mijn moeder stierf. 5 december; Sinterklaas vieren bij de schoonfamilie, want je hebt een kleine jongen die niet mee hoeft te krijgen hoe jij je voelt. 7 december; de uitvaart, 8 december; de kleine jongen twee jaar geworden. 16 december; verlate novemberverjaardag van zus nummer 1 vieren, want op haar daadwerkelijke verjaardag waren we druk bezig met mama haar laatste loodjes. 25 en 26 december; kerst. Direct de eerste Kerst zonder mama. 29 december; mama zou 66 zijn geworden, dus dat vieren we. 30 december; jongste zus is 26 geworden, dus dat vieren we. 31 december; oud. 1 januari; nieuw. 6 Januari; Daan jarig, dus dat vieren we. 7 Januari; een positieve zwangerschapstest.
Positief. Ik heb geen idee hoe dat heeft kunnen gebeuren, ik hou mijn cyclus normaal gesproken goed in de gaten. Ik heb gister nog tijdens de voorbereidingen van Daan z'n verjaardag tegen hem aan staan huilen dat ik hierna echt rust moet pakken. Ik ben geleefd en heb me de afgelopen 3,5 jaar volledig in dienst gesteld van mama. Met liefde en voor de volle honderd procent, maar het heeft zwaar op mijn schouders gelegen. Ik wil voor mezelf gaan zorgen, dat heb ik al in geen tijden gedaan.
En nu ben ik zwanger.
Dan moet je ook voor jezelf zorgen, maar in dienst van je zwangerschap. Van het kruimeltje in je buik. Weer in dienst. Ik voel me schuldig dat dat me zo tegenstaat. Schuldig naar mama, want ik heb echt met liefde voor haar gezorgd en als ik dat nog jaren had mogen doen had ik het gedaan. Schuldig naar het kruimeltje, want het is écht welkom. Maar ik keek uit naar een periode van rust. Van ruimte voor rouw. Ik keek uit naar zuipen en roken, omdat mijn moeder dood is en ik dat het perfecte excuus vind om een keer uit de band te springen. Dat is nu een periode van ziekenhuisbezoeken, langs de gang waar mama lag, richting de gynaecologie.
En ik kan het niet eens met haar delen.
3 reacties
Mijn vader zei altijd 'Je weet nooit waar het goed voor is' ..
Wie weet, tot wat voor moois het allemaal lijdt, uiteindelijk.
Absoluut!
Ik heb nu een prachtige dochter van bijna 3 maanden, vernoemd naar mijn moeder. Maar tijdens die eerste maanden zwangerschap heb ik het heel moeilijk gehad, en daar zit naar mijn mening ook geen schaamte in.
Oh! Alsnog van harte gefeliciteerd met je dochter !
Begrijpelijk dat je het, door de lawine aan emoties, de eerste maanden van je zwangerschap heel moeilijk had, in feite komt alles tegelijk en dat valt bijna niet te handelen in je hoofd.
Het is iig zeer welkom dat je nu in wat rustiger vaarwater komt, want dat vergt best veel tijd, om weer tot jezelf te komen na al deze ingrijpende gebeurtenissen in je/jullie leven.
Lieve groet,
Gerhard