Mantelcellymfoom

Toen mijn vader het ziekenhuis verliet was hij stellig, 'ik sterf thuis en niet in een ziekenhuis, maar in mijn eigen huis'. Het liep anders......

Mijn vader verblijft nu alweer een paar weken in een hospice. Het lijkt alsof hij er altijd heeft gewoond én toch lijkt het ook alsof hij er net woont…

In december werd het duidelijk dat er geen behandeling meer mogelijk was voor mijn vader. Op 13 januari kreeg hij de  - op dat moment - verlossende woorden: u mag naar huis om te sterven. Confronterende woorden maar in zekere zin ook een geruststelling. Mijn vader dacht zonder dit uit te spreken…

December is een 'moeilijke' maand voor mijn vader (en mijn moeder), het liefst gaat hij op 1 december slapen en wordt hij wakker op 1 januari. Als hij dan wakker wordt is het eerste wat hij zal zeggen: "zo december is weer achter de rug'. En hij kijkt met een 'frisse' blik de wereld in. Alleen zo…

In december besluit mijn vader niet meer te kiezen voor een 6e kuur. Hij is door een hel gegaan. Elke bijwerking die hij had, was voor hem een drama en  en toch had hij theoretisch gezien relatief weinig bijwerkingen. Let wel theoretisch. Immers, ieder ervaart de klachten en bijwerkingen anders…

De maand december is in mijn familie al jaren een moeilijke maand. Overlijden van een aantal familieleden heeft ertoe geleid dat de feestdagen eigenlijk niet gevierd mochten worden. Dit kreeg ik als klein kind al mee en dat heeft altijd meegespeeld. Toen mijn kinderen klein waren heb ik gelukkig…

De realtie met mijn vader is niet altijd even soepel verlopen. Vroeger niet maar ook nu niet, over gevoel werd niet gesproken. Het is er en 'daar praat je niet over'. Ik houd van je zeg je niet, 'het is toch normaal dat ouder en kind van elkaar houden'? 

Ik zeg het tegen mijn kinderen wel. Ik vind…

Doordat mijn vader een chemobehandeling ondergaat, ben ik gaan denken in weken; ik denk in blokken van 3 weken. Ik weet niet meer wanneer de eerste behandeling begon en wanneer de volgende behandeling begint. Als mij gevraagd wordt hoever mijn vader met de behandeling is, antwoord ik standaard: 2e…

Na de eerste kuur verandert mijn vader. Hij heeft steun aan de woorden van de huisarts en dat maakt ook dat hij wel een nieuwe kuur aan wil gaan. Ik ga mee naar de afspraak en net zoals bij de vorige gesprekken noteer ik wat de arts aangeeft. In principe ben ik alleen toehoorder. Immers, mijn ouders…

Het is D-day. Mijn vader heeft alles geregeld de wijkzorg komt als het nog donker is, het brood is de vorige avond al gesmeerd. De koffiepost staat al klaar en alleen het knopje moet omgeschakeld worden. 

Ik bel nog even met hem, hij is verdrietig en van de eerdere overtuiging om de kuur te starten…

Wat was ik blij met de manier waarop mijn vader de keuze maakte . Ik was blij om 2 redenen; de eerste omdat het nu niet aan mij was, ik hoefde niet te kiezen wel of geen behandelen. Misschien is het zwak van mij maar als ik had gekozen voor geen behandeling wat zou dat uiteindelijk betekenen? Een…