Humor en kanker gaan niet samen?

Hoi allen,

De afgelopen 8 maanden heeft mijn leven (en daarmee ook dat van mijn gezin) in het teken van darmkanker, chemotherapie, CT-scans, MRI en kijkoperatie gestaan. Vaak in het ziekenhuis, veel slechte momenten en de papa die ik was, kon (en kan) ik niet zijn voor mijn kinderen.

We hebben ons er dapper doorheengeslagen, onder anderen met behulp van humor. Het hardst konden wij lachen om de lieve kaarten die binnenkwamen die nét op het randje waren (K*TKANKER, We kunnen er wel omheen draaien maar het is gewoon K*T...). Ook het grapje over de 'kankerkaart' vond bij ons gretig aftrek. Als ik iets niet kon dan riep er altijd wel iemand 'jaja, je gebruikt je kankerkaart zeker?' Op een zeker moment hoefde ik nog maar naar m'n fictieve borstzakje te grijpen en een fictieve kaart te trekken om weer wat luchtigheid in de situatie te brengen.

Wat me opviel in deze hele periode dat er weinig 'kankerhumor' te vinden is in de vorm van boeken, grapjes, spelletjes, kaarten... Natuurlijk is kanker een zwaar en beladen onderwerp en is het niet iets om zomaar grapjes over te maken, maar het lijkt wel of humor uitgebannen wordt zodra het woord kanker valt.

Humor is voor mij en veel van mijn omgeving een manier geweest om 'het een plekje te geven'. Het is een deel van mijn verwerking en zorgt er voor dat er wat luchtiger gesproken kan worden over kanker.

Hoe is jullie ervaring hiermee? Ben ik de enige die dit opgevallen is of heb ik een iets te bijzondere vorm van humor?