Perfect day

Dit is een unicum: twee blogs op één dag. Ik kan er niks aan doen, het ging vanzelf en het is nog niet eens eind van de middag.
***** BERICHT: Er is iets raars aan de hand met de eerdere blog van vandaag. Die zie je niet in de lijst maar is wel via deze link te bekijken: Het wat en het hoe ****

Ik heb echt een prima dag en voel me totaal niet ziek, voor het eerst in een hele tijd. Een perfect moment om bij een van mijn vriendinnen L op bezoek te gaan, die ene die zo'n lekkere gemberkoekjes bakt. Zo langzamerhand krijg ik er behoefte aan af en toe andere mensen te zien dan mijn directe familie. Buiten, op anderhalve meter, dat moet kunnen. L woont op fietsbare afstand, heeft een riante achtertuin met voldoende schaduw - ik vertrouw de zonbestendigheid van mijn huid nog niet helemaal - en het was prima fietsweer, een beetje bewolkt en niet te warm.

Belletje 1
Terwijl ik bij haar aan de koffie zat belde de dermatoloog of het nu goed ging met mijn huid. Ja dus, geen roodheid meer en alleen nog wat gekriebel van genezende en hier en daar vervellende huid, niks meer aan doen. De prednisonkuur is afgelopen en gaf me een lekkere boost, kennelijk ben ik toch wel gevoelig voor het spul uit de corticosteroïdenfamilie. Heeft de prednison en passant misschien ook mijn kortademigheid opgelost? Ik heb er momenteel helemaal geen last van. En het lijkt ook te werken als pijnstiller, want de krampachtige pijn die ik vaak aan mijn rug heb vanwege de scoliose was praktisch verdwenen tijdens de dexamethason- én de prednisonperiode. Vroeger had ik er na elk rondje postbezorgen wel last van; nu nog af en toe als ik te lang sta of loop vooral. Tijdens de dexa-afkick kreeg ik ineens weer last van mijn rug.

Belletje 2
De volgende: de neuroloog. Het gaat neurologisch gezien goed genoeg met me, dus al die kleine dingetjes zoals 'ik kan geen sudoku meer oplossen' heb ik hem niet voorgelegd. We hebben het vooral over autorijden gehad. Ik mag zes maanden geen epileptische verschijnselen hebben gehad voor ik daar weer mee kan beginnen, dat zou zijn op 11 augustus. Maar dan wel graag even in overleg. Er zit immers nog steeds een dingetje in mijn hoofd dat er niet hoort, ook al is het niet actief.
In oktober moet ik mijn rijbewijs vernieuwen en hij raadde me aan daar het CBR over te bellen, of ik eventueel gekeurd moet worden. Gedoe zeg! En ik haat gedoe. Autorijden mis ik eigenlijk helemaal niet, maar m'n rijbewijs en mijn helft van de gedeelde auto wil ik wel graag houden. Kennelijk neemt de neuroloog het allemaal wat serieuzer dan ik, maar dat hoort gewoon bij zijn werk. Over vier maanden heb ik weer een afspraak, live in het ziekenhuis, na de uitslag van de volgende MRI die voor augustus gepland staat.

Leegte
Lekker zo in de tuin over van alles gepraat. Zo ook over de soort van leegte die ik begin te ervaren, eigenlijk al vanaf dat ik op mijn 61e met deeltijdpensioen ging en me afvroeg wat ik met de rest van mijn leven moest - waarbij de tijdlijn er nog iets anders uitzag dan nu. Deels is die leegte ingevuld door mijn ziekte, maar dat vind ik geen 'gezonde' ontwikkeling :)
De meeste mensen ontlenen een deel van hun identiteit aan hun werk. Tot een halfjaar geleden was ik freelance redacteur en corrector met een vaste klantenkring. Twintig jaar deed ik werk dat perfect bij me paste, al begon het de laatste paar jaar wat moeizamer te gaan; aanleiding voor mijn deeltijdpensioen. Geloof het of niet, correctie is topsport qua concentratie.
Elf jaar geleden kwam daar het postbezorgen voor PostNL bij, de ideale tegenhanger: elke dag naar buiten, bewegen, niet te veel bij nadenken, gewoon doen. Daarnaast schreef ik als vrijwilliger websiteartikelen, persberichten enzovoort.
En nu heb ik dat allemaal niet meer. Het koor waar ik al zes jaar bij zing staat on hold vanwege corona en de duurzaamheidsclub heeft iemand gevonden die mijn schrijftaken heeft overgenomen. Ik hang te veel op de bank en ik netflix te veel. Ik zou wel vrijwilligerswerk willen doen, maar dat is meestal 'werken met mensen' en ik ben van nature geen 'mensenmens' zoals dat heet. En vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend, ik weet dat ik me niet altijd even jofel voel. Of misschien gaat dat wel enorm verbeteren nu de immuno aan lijkt te slaan. Blijft nog de vraag: wat is leuk, wat kan ik, wat past bij mij? Daar had L natuurlijk net zomin een antwoord op als ik. Iemand met ideeën?

Muziek van de dag
Typisch zo'n nummer uit mijn late tienerjaren, de tijd die een cruciale invloed heeft op de ontwikkeling van je muzikale interesses. Het album Transformer staat dan ook in mijn top tien aller tijden.