De kanker is ineens weg!
📅 juli 2025
Het is nu drie weken geleden dat de arts zei dat er geen kankeractiviteit meer in mijn lichaam zichtbaar is. Alles weg. Zelfs de twee hersentumoren zijn gereduceerd tot littekenweefsel. En ik krijg nog één immuuntherapiekuur te gaan, dus eigenlijk is bij mij de kanker verdwenen vóórdat de behandeling is afgerond. Goei spul, dat pembrolizumab! 🥳😁💪
En toch… ik ben in de war. Want ik ben niet genezen. Dat zeggen ze er nadrukkelijk bij. Ik blijf ongeneeslijk ziek, al is daar op dit moment niks van te zien. Niemand weet hoe lang dit effect aanhoudt. Misschien nog jaren, zeggen ze voorzichtig. En ik? Ik weet niet of ik nu opgelucht moet zijn, blij, of vooral verdoofd. Voor mijn partner is het ook ingewikkeld.
Ik zit veel thuis en merk dat ik weer wat ruimte in mijn hoofd krijg. Ik dacht zelfs aan een hondje. Een oud, eenzaam asielhondje dat niemand meer wil. Net als ik, dacht ik even, al is dat natuurlijk onzin. Maar het voelt alsof ik weer ergens voor wil zorgen. Alsof er tóch nog toekomst is.
En daar ben ik dan, drie weken later, nog steeds een beetje beduusd. Maar ook dankbaar. En voorzichtig hoopvol.
Toen ik mijn allereerste blog schreef — Van ongeneeslijk naar hoopvol — wist ik niet dat ik dát pad daadwerkelijk zou gaan bewandelen. Maar hier sta ik dan. De kanker is ineens weg. En ik ben er nog!
10 reacties
Nou gelukkig zijn de wonderen nog niet de wereld uit. Fijn dat je weer voorzichtig hoopvol kunt/ mag zijn. Groetjes Sandra
Ik hoop dat het waarheid blijft en alles weg blijft
Er zijn blijkbaar steeds meer mensen waarbij de immunotherapie wonderen doet. Sommige leven al langer dan 10 jaar na de diagnose uitgezaaide longkanker, stadium 4. Of het waarheid is moet nog blijken maar het geeft in ieder geval een goed gevoel 😇
Ik heb die diagnose (stadium 4 uitgezaaide kanker) intussen 8 jaar en bij mijn weten is de kanker nooit weg. Niet actief, niet zichtbaar, te klein, slapende cellen - maar niet weg.
Maar niemand weet wanneer die groei komt, òf die nog komt, en wij moeten dat dus echt maar doen: de dag plukken. Struisvogelen, zeg ik regelmatig: kop in het zand en doorgaan. Niet te ver vooruit kijken, maar wel doen alsof er geen eind aan komt! Heel veel sterkte daarmee, maar ook heel veel geluk toegewenst met je bonustijd, en dat het maar lang mag duren! XXX
Precies dat, kop in het zand en net doen alsof er niets meer aan de hand is. Of het terecht is weet ik niet, maar ik ben zo opgelucht!
Ik sluit me helemaal bij Frie aan: niet te ver vooruit kijken, maar wel doen alsof er geen eind aan komt! Geniet van wat je hebt en nog kan. Gelukkig leven er al vele lotgenoten met een palliatieve diagnose waarvan niet te voorspellen is wanneer jouw bonustijd op is. Geniet van het nu.
Liefs, Monique
Van harte gefeliciteerd Harry. Geen zichtbare tekenen van kanker meer. Schreeuw het maar uit. Verdoofd, dat blijf je lang. Het is simpelweg niet te bevatten. Geniet van iedere dag in deze nieuwe werkelijkheid. Dat het lang mag duren.
Liefs, Kato
Dankjewel Kato! Ik weet inderdaad niet wat mij overkomt en hoop er het beste van. Gelukkig ben ik niet de enige en hebben steeds meer mensen baat bij de huidige behandelingen.
Positieve- en hoopvolle groetjes, Harry
Wat een godswonder. Geweldig, ik feliciteer je, héél voorzichtig. Ook mijn man, in april nog fase 4 , uitgezaaide alvleesklierkanker, knapt na immuuntherapie opeens op. De tumor (ook de tumormarker) is nu 40% van wat het was. En dat in 4 maanden! We hebben weer een beetje meer hoop en jouw bericht komt als een bevestiging dat het echt mogelijk.is dat die rotziekte verslagen kan worden. Ik wens je het allerbeste!
Dankjewel Hanneke.
Het mooie is, dat er nog meer verhalen zijn, zoals die van ons. Sommigen leven al langer dan 10 jaar met de behandeling van 'toen'. In de afgelopen 10 jaar zal die ontwikkeling niet stilgestaan hebben denk ik.
Ik wens jou en je man heel veel beterschap. Dat het 40% is afgenomen is alleen maar positief! 💚🍀