Start klaar voor onze vakantie!

De afgelopen dagen zijn zwaar geweest, emotioneel zit ik in een achtbaan. Het ene moment kan ik er goed over praten, het andere moment wil ik me het liefst in een hoekje verstoppen om niet gevonden te worden. Afgelopen vrijdag zijn we met Djoey naar Rotterdam geweest voor transfusies en een gesprek met zijn arts. Zijn arts heeft hem nog een voorstel gedaan om een chemo te ondergaan, de zwaarste die ze hebben met een kleine kans op genezing. Ze had dit in haar team besproken, en ze willen hem dit niet onthouden, tenminste als hij dit wil. Djoey schud al snel zijn hoofd en de arts zegt meteen dat ze er erg blij om is omdat de kans op genezing zo klein is, en de kans dat hij de behandeling niet doorkomt vele malen groter is. Punt, klaar, niets wat nog mogelijk is. Vervolgens gaat ze vanalles aankaarten waar hij over moet nadenken, wat als je ziek word, wat als je niet meer naar een ziekenhuis wil, wat als, wat als. Ze heeft wel honderd keer in een half uur gezegd dat ik dood ga, zegt Djoey, dat had ik neer één keer ook wel begrepen. Hij moppert nog wat na als hij weer terug gaat naar het behandelcentrum om zijn drie zakken bloed te ontvangen. Wat een lange dag, van half tien al onderweg en om half zeven pas weer thuis. Meteen na aankomst thuis is hij alweer naar een vriend. Morgen gaan we lekker een midweek weg, iedereen heeft er zo ontzettend veel zin in en als kers op de taart zijn onze vrienden en bekenden met de pet rond geweest om ons een onvergetelijke vakantie te geven. Waar hebben we het allemaal aan verdiend het is gigantisch, we hebben echt tranen met tuiten zitten janken, het is echt een grote zorg minder. Nu zijn we startklaar voor de vakantie, de waterpistooltjes en waterbalonnen zijn ingepakt het voelt even of ze allemaal weer klein zijn, een heerlijk warm gevoel. Samen gaan we dinsdag onze Joeri zijn 23 ste verjaardag vieren, en volgende week hopen we ook mijn verjaardag te kunnen vieren, met Djoey als verjaardagskado