Samen!

23 juli 2015, ik zit te bladeren in mijn foto album op de tab. over onze midweek in Port Zeelande. Ik heb van de kids een papieren versie gekregen. “Stippies op reis” maar die ligt bij mijn moeder, vol trots laat ze die aan iedereen zien die binnenkomt. Het is waarschijnlijk onze laatste reis samen geweest, compleet als gezin, raar, want als ik nu om me heen kijk en iedereen weer aan het werken is en Djoey gewoon weer naar zijn vrienden is, zou je denken dat er niets aan de hand is. Gewoon een donderdag. We zitten nu in een fase van “ kop in het zand” niet verder willen kijken en zeker “dingen” niet willen regelen. We denken als de tijd daar is en Djoey ziek word er nog genoeg tijd is om de dingen te regelen, Djoey is daar nu nog niet aan toe en ik merk dat ik dat zelf ook niet wil. Op de foto’s zie ik hoe gelukkig iedereen is en wat een heerlijke familie we hebben, allemaal even gek of zoals we zeggen, prettig gestoord. Humor is een groot goed in ons gezin. Ook nu tijdens de ziekte van Djoey is humor, vaak galgen humor, een onderdeel in ons gezin. Vaak gaat het van huilen over in lachen, of andersom, vooral onze oudste zoon Sander heeft zijn vak gemist als clown. Humor en plezier is mooi terug te zien op de foto's. Onze laatste vakantie samen, samen heeft nu een totaal andere betekenis. Ruim een jaar geleden ging iedereen zijn eigen weg, vooral Djoey. Iets samen met het gezin doen was er voor hem niet bij. Hij was, zoals Joeri eerder op Facebook omschreef, een vervelend ventje. Het afgelopen jaar is iedereen erg dicht bij elkaar gekomen en kan je zien wat voor een sterke band ze hebben. Djoey is van een vervelende puber een volwassen kerel geworden en je kan nu goed zien dat hij de zelfde streken als zijn broers heeft, dus alle drie prettig gestoord.Samen zijn ze sterk, Stippies Power, dat is hun kreet, vooral tijdens de zware chemo's werd dit vaak omschreven. We zullen nog ontzettend veel Stippies Power nodig hebben de komende tijd, maar tot dan geniet ik van de doodgewone dagen.