Een nieuw leven!

Het is alweer vrijdag 18 september, bijna een jaar naar zijn stamceltransplantatie op 26 september. Dat had het begin van een nieuw leven moeten worden. Vaak gebeurd deze transplantatie met champagne in de kamer, misschien hadden we dat toen ook moeten doen, misschien, tja misschien. Maar het heeft allemaal niet mogen helpen. Nu bijna een jaar later ligt er een hoopje Djoey op de bank, lekker veilig met Snuffel naast hem. Gisteren hebben we een bepalend hoofdstuk afgesloten, geen Rottedam meer, geen Dr. Doorduijn meer, geen vertrouwde verpleging. Het kost Djoey simpelweg teveel energie om deze trip iedere week nog te maken. De knoop doorhakken was voor beide kanten moeilijk, het is weer Iets loslaten, maar tevens ook een definitief feit dat Djoey niet meer te redden is, want je blijft hopen dat ze tijdens een controle toch zegt, ik heb iets voor je Djoey, we gaan er weer tegenaan, maar helaas. Vanaf nu gaan we iedere week naar het Twee Steden, ook daar kennen ze Djoey en zijn ze ontzettend lief voor hem. Ze komen dan eerst thuis prikken en de dag daarna krijgt hij zijn transfusies. Djoey zelf is moe, met zijn bil gaat het wat beter, maar lichamelijk word het steeds minder. Gelukkig heeft hij zijn babbeltje nog en weet iedereen wel bezig te houden. Maar je ziet dat het iedere dag wat zwaarder word. De pleziertjes haalt hij voornamelijk uit zijn vriendin en het bezoek van vrienden en familie om samen ff een jointje roken en weer terug op de bank. Voor mijzelf word het ook steeds moeilijker om hem zo te zien, zo afhankelijk, en soms, als het hem niet goed gaat, heeft hij een angst in zijn ogen die ik niet kan omschrijven, maar gelukkig zijn die momenten nog schaars. Hij blijft knokken en doorgaan. Op de vraag van zijn huisarts of hij nog tevreden is met hoe het nu gaat, gaf hij volmondig een ja, met een hoezo erachter. Zijn huisarts lachte en roemde zijn wilskracht maar vertelde hem als hij er anders over ging denken dat hij er dan voor hem is. De huisarts komt vanaf nu iedere week even langs, hij neemt de taak van Dr. Doorduijn over en ondersteunt hem en begeleid hem, maar ook ons. Wij moeten stilletjes nu overal rekening mee gaan houden, nu, bijna een jaar na wat het begin moest zijn van Djoey zijn nieuwe leven.