Wat ik jullie nalaat is mijzelf

Als mijn lichaam stil wordt, laat dan mijn stem in jullie leven. Niet als echo, maar als aanwezigheid.

Ik ben niet weg. Ik ben in jullie adem, in de blik waarmee je elkaar aankijkt en weet: we zijn verbonden door iets dat nooit sterft.

Mijn liefde is geen herinnering. Ze is een kracht. Een stroom die door jullie leeft wanneer je lacht, wanneer je huilt, wanneer je stil bent en denkt dat ik er niet ben.

Ik ben daar. In de hand op je schouder. In de stilte voor het gebed. In de geur van de ochtend. In de moed om verder te gaan zonder mij, maar met alles wat ik was.

Laat mij niet vastzetten in verdriet. Laat mij bewegen in jullie leven. Als zegen. Als vuur. Als richting.

Wat ik jullie nalaat is mijzelf. Niet als vorm, maar als waarheid. Niet als stem, maar als ziel.

En als je mij mist, raak dan je hart aan. Daar ben ik. Daar blijf ik. Daar leef ik verder in alles wat jullie zijn.