Op weg naar de operatie.
Op weg naar de operatie.
Een telefonische afspraak volgde op 9 december, met de anesthesioloog. Voor de narcose moesten ze weten of ik ergens allergisch voor was, of ik eerder al eens geopereerd was. Ook moest ik mijn gewicht en lengte opgeven. Ik dacht er nog heel even aan een beetje te smokkelen, maar heb het toch maar niet gedaan.
Ik had in 'mijn dossier' van het VU nog geen datum voor de operatie ontvangen, maar wilde dat eigenlijk wel graag weten. Dat wachten met een 'tumor' in je lijf voelt niet heel prettig. Ik besloot mijn stoute schoenen aan te trekken en aan de dame aan de andere kant van de telefoonlijn vriendelijk te vragen of zij misschien al iets van een datum kon vertellen. Ze gaf aan dat het nog niet vast stond, maar ze een voorzichtige datum kon noemen (onder voorbehoud). "Er staat hier 16 december, maar pin me er niet op vast." Ik weet genoeg! ;)
Nou gaat het spannend worden! Aan de andere kant kijk ik er heel erg naar uit dat die basterd uit mijn lichaam gehaald is.
De operatie zou 1,5 tot 2 uur duren en ik was de eerste patiënt van die dag. Om 07:00 uur aanwezig zijn, om 08:00 uur op de operatietafel, zo was de planning.
Natuurlijk was ik vroeg, te vroeg. Maar ik ben liever te vroeg dan dat ik nerveus wordt van gehaast en dat we dan misschien te laat komen. We waren zo vroeg dat de portier op afstand de deur nog moest openen en de deuren van de afdeling 'kort verblijf' ook nog gesloten waren. Dan maar terug naar beneden en daar nog wachten tot het ongeveer kwart voor zeven was.
Op de afdeling werden we welkom geheten door verpleegkundige Katy. Een vriendelijke, zachtaardige jongedame. Ik mocht mijn spullen opbergen en dan alvast mijn operatiejasje aantrekken. Nog even een foto maken van mijn tattoo, want je weet niet hoe die er straks uitziet. Een mooie buddha precies op de plake waar zij gaan opereren. In principe een paar sneetjes voor het operatiegereedschap en een iets grotere waar uiteindelijk de tumor en de bijnier door naar buiten worden gehaald. Tijdens de operatie zouden ze kijken of de snee, die ze nu op ongeveer 4 centimeter geschat hebben, toch groter gemaakt moet worden. Ze doen maar, als het er maar uit gaat. Jammer van de tattoo natuurlijk, dat zeker. Hopelijk laten ze hem zoveel mogelijk in tact.