Eindelijk! De verlossende MRI scan.

Eindelijk! De verlossende MRI scan.

18 oktober 2024. Hè hè! Eindelijk. De dag waar ik 4 maanden naar heb uitgekeken. Raar toch? Ik was blij dat ik naar náár het ziekenhuis mocht ;) Vandaag mocht ik voor een nieuwe MRI scan. Hopelijk kan ik verder, want ik ben het wachten zat. Maar vooral het bezwaard voelen dat ik zolang niet aan het werk ben geweest. Het heeft lang genoeg geduurd, ik wil weer werken, weer onder de mensen zijn. De afgelopen 4 maanden bezig geweest met herstel: wandelen, fietsen en zwemmen. Voel me daarom ook topfit. Kom maar....

Is er schade aan de bijnier, of loopt alles als een sisser af? Als er schade is, moet ik waarschijnlijk geopereerd worden. Ik onderga het gewoon, ik kan er toch niks aan veranderen.

Na de scan moet ik weer wachten. Zucht. Op 29 oktober heb ik een nieuwe afspraak. 
 

Die dag liepen we afdeling M 1 van het VUmc op. De afdeling waar de endocrinologen elke dinsdag spreekuur hebben. Elke maandag hebben ze een MDO (multidisciplinair overleg) waarbij alle patiënten besproken worden. Ja, ook ik ga over de tong. 

Als we worden binnengeroepen volgt de uitspraak. We zitten beiden op een stoel, tegenover ons dokter Engelsman. De bloeding bleek nagenoeg opgelost, er was alleen nog een vliesje te zien."Mooi zo"  dachten we. Maar hij was nog niet klaar met zijn verhaal. Ze hadden namelijk iets anders op de scan ontdekt. Er bleek een tumor zichtbaar te zijn van 4,6 x 4,7 x 4,8 centimeter.
Zéér onverwacht! Een tumor?!? Hè? Huh? Hoe dan? Ik merk er niks van en voel me eigenlijk beter dan ooit.

Er werd ons verteld dat er een operatie gepland moest worden. Voordat dit kon gebeuren, moesten er nog urine- en speekseltesten worden afgenomen. 

Voordat het zover was, hadden we op 19 november een gesprek met de arts over hoe de operatie eruit zou komen te zien en wat ze gaan doen. Een andere arts (naam vergeten) vertelde dat hij deel zou uitmaken van het team en dat hij de rechterhand van de arts was. Hij was de eerste die vertelde dat er ook een aantal lymfe klieren verwijderd zou worden om te voorkomen dat er zich uitzaaiingen in konden verstoppen in het geval er sprake zou zijn van een kwaadaardige tumor. Daar gingen we niet vanuit, want de meeste van deze tumoren van de bijnier zijn goedaardig, hadden we gelezen.

Op 2 en 3 december moest ik urine en speeksel opvangen.2 x 24 uur.  Zal je altijd zien, net in een weekend waarin we met het werk een legendarisch feestje hebben loop ik met een bokaal te sjouwen. Elk druppeltje urine opvangen. Zal ik mijn collega's erin laten plassen? Is de bokaal snel vol. Nee, doe maar niet. Stel je voor dat er straks uitkomt dat er 80% alcohol in zit, dan ben ik de Sjaak. Deze avond wil ik toch een beetje meedoen. Een heel klein beetje dan. Ik zet het op een zuipen, bier...0.0% natuurlijk. Ik ben gekke Henkie niet! Maar ik drink best door en voor ik er erg in heb, heb ik de bokaal die dag bijna tot de rand toe vol geplast (2,5 liter).
Die twee dagen moest ik ook op bepaalde momenten een soort tampon in mijn wangzak stoppen. Zag er niet uit. ..hahaha