Omgekeerde voorpret

Dat zit er maar mooi weer op! 

Zo’n decembermaand is heel leuk (en druk) en heel gezellig maar een bepaalde melancholie werpt ook altijd wel een beetje een schaduw over mijn feestvreugde. Nu probeer ik dat zo min mogelijk te laten overheersen, ik heb dan ook een klein talent ontwikkeld dat heet ‘de kop indrukken’. 

Juist in zo’n maand waarin alles lijkt te draaien om het samenzijn met familie, geliefden en vrienden, ook al is dat voor zó ontzettend veel mensen al helemaal niet meer aan de orde, dan overvalt me meer dan anders het besef dat je je lievelings al zo lang moet missen. (De enige die er nog wel is, en die ik soms heel erg mis, woont op 8 uur vliegen van me vandaan). En dan mag je ook nog even handballen met ineens die rotziekte van je allerliefste, àndere lievelings. 

Dus ja, heel leuk en we hebben het écht gezellig gehad, begrijp me niet verkeerd, maar ik vind het prima dat het gewoon weer januari is. Niet dat ik dol ben op januari overigens. Januari bestaat nou eenmaal, duurt voor mijn gevoel twee keer zo lang als andere maanden en heeft januari geen sneeuw en ijs dan is het gewoon een net-niet maand.  

Een lieve vriendin vroeg me vanmorgen hoe het met me gaat. Ik antwoordde,  “gaat wel goed hoor, beetje vreemd dit, je wacht op iets wat niet leuk is maar je weet ook niet hóe niet leuk en dat duurt dan tot april. Gek toch? Soort omgekeerde voorpret”.  Ze typte terug dat ik het weer grappig omschreef en dat het zeker niet lollig is maar dat het haar wel deed gniffelen. 

Is me dat in ieder geval maar mooi weer gelukt in deze, zoals het er vooralsnog op lijkt, net-niet maand.