Een prik een pleister

Weer onderweg naar weer die stad. Je was gewaarschuwd dat het kwam. Maar hoe kon je weten dat het zoveel. Dat het zo vaak. En hoe het voelt. Weer onderweg naar weer die arts. Bekend inmiddels maar ook vreemd. Gezichten en verhalen. Zoveel wat nog niet als vertrouwd. Gelukkig maar misschien. Weer onderweg naar weer die zaal. Went het al? Gezichten, alleen maar onbekend. Witte jassen. Stijve stoelen. Koffie, beneden naast de kiosk. Geslenter, gewacht, geduld. Weer onderweg naar de zoveelste. Gedruppel uit een zak. Een check, verslag en nog wat meer. De vrouw in de hoek. Ze is hier te bekend. Al zoveel. Al veel te vaak. Een prik een pleister. Geboortedatum alstublieft. Koffie alstublieft. Een warmtepakking. Gaat het nog? Het schiet al op, goed gedaan. Het laatste stukje nu. Weer onderweg. Het lijf weer vol de hoofden leeg. Nu weet je meer. Dat het zo vaak. En hoe het voelt. En elke keer wat minder vreemd. Gelatenheid en weerzin. Hand in hand. Geboortedatum alstublieft. Geen koek nee dank u wel. Een prik een pleister. Goed gedaan. Op naar weer onderweg.