laatste operatie!

Gisteren was het zover. Een grote mijlpaal: mijn laatste operatie!

Al moet ik toegeven: operatie vind ik een groot woord. Een 'kleine ingreep' lijkt me correcter. Veel stelde het niet voor, maar ik onderging een tepelreconstructie. Zot hoe men met wat knip- en naaiwerk een 'toepje' kunnen maken. En gevoelloosheid is op dit vlak ook wel een groot voordeel. Er werd wel verdoving gezet, maar dat is eigenlijk overbodig, want de borst is niet bezenuwd. Het geheel bloedde best goed, teken dat de chirurg het bij de reconstructie in maart goed heeft gedaan. :-)

Ik was heel benieuwd naar wat de chirurg er deed, want, beeld je in: je ligt daar op de tafel en je wéét dat ze je een nieuwe tepel geven. Dat geeft een raar gevoel, kan ik je vertellen! Gevolg: de chirurg vroeg de verpleegkundige om foto's te nemen, want een spiegel was er niet én in de lamp kon ik niks zien. En zo heeft de chirurg ook een fotoreportage van hoe een tepelreconstructie gebeurt. :-)

Na een drie kwartier stond ik weer recht: ietwat draaiierig (ik heb deze dagen BPPV)., maar met stevig ingepakte borst. Grappige tegenstrijdigheid: ze snijden je met de reconstructie helemaal open van links naar rechts en de borst werd ook helemaal opengelegd: er is geen énkel verband te bespeuren. En dan krijg je een klein 'toepje' en wordt het geheel stevig ingepakt. 

Eind deze maand gaan de draadjes eruit. En dan is het uitkijken naar de tatoeage...