

Ik ben Marije Stenstra, 44 jaar, moeder van twee geweldige jongens van 12 en 8 en ik woon samen met mijn liefde Harm in het prachtige Drenthe
Op 20 juli 2018 hoorde ik na twee spannende weken dat de moedervlek die ik had laten verwijderen een melanoom was, met uitzaaiing naar mijn lymfeklieren: melanoomkanker fase IIIa. Tot dan toe had ik geen idee dat dat de meest agressieve vorm van huidkanker is, agressief omdat deze kan uitzaaien naar lymfeklieren en andere organen.
Wat volgde was een operatie waarbij het litteken groot werd weggesneden en de lymfeklieren uit mijn rechteroksel werden verwijderd omdat hier ook kankercellen te zien waren.
Omdat er tot voor kort geen reguliere behandelmethoden voor waren zoals chemo of bestraling is dit typisch zo'n kado waar ik niet op zat te wachten. Sinds eind 2018 jaar krijgen melanoomkankerpatiënten fase 3 de mogelijkheid om Immuuntherapie te krijgen als adjuvante behandeling. Dat heb ik een tijdje geprobeerd maar door de vele en vooral vervelende bijwerkingen ben ik daarmee gestopt.
In november 2020 bleek ik opnieuw ziek te zijn, al snel werd ik geopereerd: een okselkliertoilet nu aan de linkerkant.
Ondertussen ben ik bijna 5 jaar schoon, dat is natuurlijk prachtig. Maar het leven na kanker is toch heel anders dan gedacht. Waar ik hoopvol begon aan een mooie nieuwe baan in 2021, vol energie en toekomstdrift, daar ging ik ook keihard de mist in. Teveel, te snel, te mooi om waar te zijn in elk geval. Zo kwam het dat ik ondertussen alweer een aantal jaren niet werk, omdat energie er soms wel maar vaak niet is, mijn hoofd niet meer doet wat het eerst wel deed en mijn leven er nu heel anders uitziet dan ik had verwacht.
Zo nu en dan zal ik mijn leven weer delen hier, voor wie het nakankerse bestaan ook niet perse over rozen gaat ondanks kankervrij.
Op youttube vind je al mijn vlogs vanaf de eerste dag: Melanoommonoloog. Hier heb ik eerder vlogs over mijn leven gedeeld. Daar ben ik overigens mee gestopt. Het hoeft niet meer zo nodig.
Door te schrijven wat mij echt bezig houdt kan ik hopelijk mijn gedachten wat ordenen, of mensen vermaken of steunen. Wie weet.