Terug thuis na hithoc operatie
Zo alweer een grote operatie overleefd. Eerder vertelde ik al dat ik op de wachtlijst stond, wel nu was het dan zover...
Op 31 maart ben ik in het UMCG onder het mes gegaan. Een topteam onder leiding van een Hipec chirurg en een Thorax chirurg hebben geweldig werk verricht. De rechterzijde van mijn borstkas is geopend door het spreiden van de ribben en vervolgens helemaal schoongesneden, geschraapt en gebrand. Alle daar zichtbare pmp is succesvol verwijderd en er hoefde gelukkig maar een heel klein beetje van mijn longweefsel aan te geloven. Van mijn longvlies en middenrif is wel wat verwijderd, van mijn middenrif is inmiddels bijna niets meer over.... Daarna ging er een verwarmde chemo spoeling ( hipec maar dan in de borstkas) achteraan. Operatie = geslaagd!
Het herstel verliep beter dan ik had durven hopen en het leek er op alsof ook de artsen positief verbaasd waren. Slechts een dag op de IC en dan meteen naar de verpleegafdeling. De ruggeprik die ik had, was echt helemaal perfect gezet. Ondanks alle gekneusde ribben en het ingrijpende snijwerk heb ik de eerste dagen geen enkele pijn gehad en nog op de IC was ik al helder genoeg om de verpleger even uit te leggen welke bijzondere operatie ik had ondergaan. 😂
Die euforie nam af na verwijdering van de ruggeprik, pas toen voelde ik goed hoe heftig de ingreep was geweest. Dankzij een strak schema met pilletjes kwam die pijn na enkele dagen ook weer op een aanvaardbaar niveau en ben ik uiteindelijk na krap 2 weken ziekenhuis verblijf ontslagen. Hop uit Groningen, de auto in naar Maastricht...
Met pijn en dankbaarheid scharrel ik nu thuis een beetje rond tussen bed, bank en ijskast. Een wandelingetje buiten en een middagslaapje en de dag is ineens weer voorbij... Het zal nog even duren voordat mijn energie weer op pijl is, maar wat ben ik verschrikkelijk blij!
7 reacties
Sterkte en beterschap,
Wat fijn dat het zo goed gegaan is zeg. Ik heb vrijdag aanstaande een HIPeC operatie en hoop op een zelfde herstel als bij jou
He Hallo Fazant,
Inmiddels heb jij hopelijk jouw operatie ook achter de rug? Hoe gaat het nu met je?
Dag Merel
Hoe gaat het ondertussen met jouw? Het verbaast me dat velen van jullie zoveel veerkracht blijken te hebben, petje af. Mijn echtgenote is altijd hondsmoe, zodat ze nog weinig onderneemt. Heb jij daar ook zo een last van? Op 15 maart moeten we weer op controle met bloedname en scanner en een week later op raadpleging bij de oncoloog voor de uitslag. We hebben de indruk dat het slechter begint te gaan. Nog even geduld...
Ja ik ben ook vaak heel erg moe. Dat is erg vervelend, maar ik heb inmiddels wel een beetje geleerd om mijn levenstempo hierop aan te passen. Ik maak heel bewust afwegingen in de activiteiten die ik wel of niet doe en waak ervoor dat ik genoeg puf overheb om leuke dingen te doen zodat het leven de moeite waard blijft.
Als dat betekend dat ik overdag de heledag niets doe om energie te sparen om in de avond gezellig te kunnen gaan uit eten dan is dat maar zo....
Ik heb wel ook gemerkt dat het soms te makkelijk is om niets te ondernemen als dat niet meer hoeft. Ik probeer wel elke dag minstens een half uurtje te wandelen. Want ik merk dat als ik meerdere dagen de hele dag binnen blijf mijn energie alleen maar minder wordt. In periodes dat ik meer leuke dingen doe voel ik me ook moe, maar wel op een andere manier. Een manier die mij meer voldoening en levensvreugd geeft. Het is dus een constant zoeken naar balans tussen niet te veel doen, maar ook niet te weinig te doen...
Onbewust speelt er ook wel een psychische factor mee als het om energie gaat, denk ik.
Hoe is dit bij jullie?
Je geeft aan dat het bergaf lijkt te gaan. In welk opzicht bedoel je dit? Beginnen er weer meer klachten te ontstaan? Is een herhaalde behandeling mogelijk? Of gaat het vooral om haar energiepeil?
Ja ik ben ook vaak heel erg moe. Dat is erg vervelend, maar ik heb inmiddels wel een beetje geleerd om mijn levenstempo hierop aan te passen. Ik maak heel bewust afwegingen in de activiteiten die ik wel of niet doe en waak ervoor dat ik genoeg puf overheb om leuke dingen te doen zodat het leven de moeite waard blijft.
Als dat betekend dat ik overdag de heledag niets doe om energie te sparen om in de avond gezellig te kunnen gaan uit eten dan is dat maar zo....
Ik heb wel ook gemerkt dat het soms te makkelijk is om niets te ondernemen als dat niet meer hoeft. Ik probeer wel elke dag minstens een half uurtje te wandelen. Want ik merk dat als ik meerdere dagen de hele dag binnen blijf mijn energie alleen maar minder wordt. In periodes dat ik meer leuke dingen doe voel ik me ook moe, maar wel op een andere manier. Een manier die mij meer voldoening en levensvreugd geeft. Het is dus een constant zoeken naar balans tussen niet te veel doen, maar ook niet te weinig te doen...
Onbewust speelt er ook wel een psychische factor mee als het om energie gaat, denk ik.
Hoe is dit bij jullie?
Je geeft aan dat het bergaf lijkt te gaan. In welk opzicht bedoel je dit? Beginnen er weer meer klachten te ontstaan? Is een herhaalde behandeling mogelijk? Of gaat het vooral om haar energiepeil?
Dag Merel.
Bedankt voor je reactie. We proberen alleen nog maar te doen wat we graag doen en wat we moeten doen, zoals op controle gaan bij de oncoloog. Zo proberen we zo veel mogelijk de dochter en de kleinkinderen te zien. Daar trekt ze zich heel erg aan op, al is ze dan wel heel erg moe als we terug zijn. We moeten er 200 km voor rijden, maar blijven dan wel een nachtje slapen. Voorheen bleven we gemakkelijker twee of meer nachten, maar 1 nacht is momenteel al meer dan genoeg. Ze heeft ook een steeds dikkere buik. Eén van de kleinkinderen vroeg onlangs of oma een kindje in de buik had...Mijn echtgenote vraagt zich af of de andere patiënten ook zo'n dikke buik hebben? De oncoloog bevestigt ook dat haar buik dikker wordt, hoewel haar gewicht blijft dalen. Op de scanners, die om de drie maanden genomen worden, is duidelijk te zien dat de kanker zich verder uitbreidt, zodat haar buik zo goed als vol zit. Er is alleen geen behandeling meer voorzien, alleen als er zich een complicatie voordoet zoals een obstructie, wordt er ingegrepen. Voorlopig blijven de ongemakken beheersbaar met een pijnstiller voor s'nachts. We blijven er de moed inhouden.