Het is even stil geweest hier. Ik ben namelijk weer verhuisd. Voorheen woonde ik op planeet kanker en ik ben verhuisd naar de planeet ‘leven-na-kanker’. Dat was best wel even wennen, moet ik je eerlijk zeggen. Er zijn hier veel minder ziekenhuizen, dus ik hoef ook minder vaak op controles. Dat is…
Ik realiseerde me afgelopen donderdag dat kanker niet alleen veel neveneffecten heeft, het heeft me ook een oude ziel gegeven. Een jong lijf met een oude ziel.
Onlangs kwam ik een brief van een 85-jarige vrouw tegen. Ik gok dat ze deze schreef aan het einde van haar leven. Ze schreef over alle…
Hoe gaat het nu met u? Weet u nog wie ik ben? Ik wil wedden dat u die betreffende avond thuiskwam en zei: ‘Wie ik nu toch weer aan de lijn had.’ ‘Leuk’ verhaal voor bij het eten… Was u erg van slag of ging uw leven weer door zodra u ophing?
Vlak voor mijn eigen kankerdiagnose hoorde ik dat een jong iemand, die ik ‘vaag’ kende, kanker had. Ik kwam er wat laat achter en het voelde gek om een berichtje te sturen, maar nog gekker om niets te sturen. Maar wat stuur je dan? Ik heb, denk ik, 15 minuten naar m’n scherm zitten staren en…
Onlangs wilde iemand een afspraak met me maken. Ik reageerde met: ‘Liever niet voor 15:00 i.v.m. mijn middagdutje.’ Middagdutje. Ik heb een hekeltje aan het woordje gekregen. Maar zonder mijn ‘middagdutje’ verander ik in een Uruk-hai, een vrouwelijke chagrijnige Saruman, een vuurspuwende draak…
“Het is zeer agressieve bijnierkanker en daarom moet je 2-5 jaar chemo.” “Ben ik dan 2 jaar lang kaal?” Dat was een van mijn eerste reacties op het advies van mijn arts.
Want van chemo word je kaal, dat was mijn algemene beeld van chemo. Maar ik word niet kaal. Ik slik elke dag chemopillen die…
Chemoe, dat ben ik. Moe door de chemo en moe van de chemo ;-) (en nog steeds herstellende van de mei-maand-ziekenhuis-maand). Dag gaat erg traag met dit lijf. Elke middag moet ik dan ook slapen en regelmatig leg ik mijn hoofd voor een 2e keer die dag te rusten.
Wanneer iemand me vraagt hoe het gaat, betrap ik mezelf er steeds vaker op dat ik de realiteit van mijn situatie net wat rooskleuriger vertel. Sinds die ontdekking ben ik aan het bedenken waarom ik dat doe: wil ik iemand anders niet mijn hele shit laten zien? Durf ik niet eerlijk te zijn? Vertrouw…
Ergens had ik verwacht dat ik na de diagnose kanker overal schijt aan zou hebben: mensen hun meningen, zorgen, dingen moeten en bijv. drempels niet meer zou ervaren. Maar helaas, ik blijf nog steeds een mens, alleen dan met iets meer pillen om te slikken.
Ik moet opbiechten dat ik stiekem nog een keer ben verhuisd en dit keer niet binnen Nederland, maar naar een compleet andere planeet. Soms kom ik ff terug naar m’n oude huis, vrienden en leven, maar niets is meer hetzelfde.
Iedereen hier op planeet Kanker ervaart dat: niets is meer hetzelfde. Je…
