Zeurpiet of niet?

Dag 5 van de vakantie. Het gaat wel goed, maar ik heb last van ongemakken en ik vind het heel moeilijk te accepteren dat ik eigenlijk invalide ben of minder valide, hoe je het ook noemen wilt. Feit is, dat ik niet meer lenig ben, zwak in de benen en alles zit mij in de weg. En dat is stom!

Ik had een goede vlucht. Ik heb regelmatig gelopen, gestaan en gedaan in het vliegtuig. Ik voelde mijn been wel steeds dikker worden. Strak en stijf. Dat bleef zo en ik had er last van. Ik dacht: shit, dit is niet wat ik wil! Dit neemt mijn plezier weg. Ik heb dus bij de apotheek hier zwachtels gekocht en heb mezelf gezwachteld. (Van de thuiszorg hoefde ik gedurende de vakantie niet te zwachtelen, maar alleen de steunkous  aan). Ik moet zeggen dat het een beetje hielp. De druk werd gelijk minder.                                             Het lopen gaat moeizaam  zeker op oneffenheden en hellingen. Ik vind het zo frustrerend! Mijn beste vriendin houdt veel rekening met mij en probeert me moed in te spreken, maar ja mijn hoofd moet het ook willen. Ik had vlak voordat ik op reis ging tegen de psycholoog gezegd, dat ik geen vertrouwen meer heb in mijn lijf. Ik vind al die veranderingen en de gevolgen van de operatie en de bestralingen maar niks. Ik voel me beperkt en soms haat ik mijn lijf. Ik heb me nog niet berust in de nieuwe situatie. 

En nu tijdens de vakantie neemt het toch een beetje van het plezier weg. Ik zet wel door en heb van alles gepland, maar ik zie wel hoe ver ik kom. Het eiland is veel te mooi om een mank been, een pijnlijke littekenweefsel en een buik vol vocht mijn vakantie te laten verpesten!!