Girls just wanna have fun.....
Gisteren ben ik uit geweest. Lekker gaan dansen met enkele lieve collega's. Het thema was "back to the 80's-90's-00's & 10's" en dan in Halloween versie. Vier uur lang uit mijn bol gegaan. Heerlijk! Het had niet langer hoeven te duren, want ik was op een gegeven moment best wel moe. En dan heb ik het niet over het been perse, maar eerder mijn energie. Dat viel best tegen, hoor. Op een gegeven moment heb ik zelf de puffer tevoorschijn gehaald voor meer lucht! Maar ik heb de eindstreep gehaald!
Dat uitje was ook wel nodig. Want ik begon weer weg te zakken in een dipje. Ik heb donderdag een brief gelezen van mijn dokter aan de bedrijfsarts, waarin staat dat de kans groot is dat de kanker over een poos weer terugkomt! Niks nieuws, dat wist ik sinds de diagnose al. Maar om dat zo te lezen, zo zwart op wit, maakte me verdrietig. Ik had liever mijn kop nog even in het zand gestoken en doorgeleefd alsof er niets aan de hand was. Ik vind het deze keer mega spannend om die scans te doen. Want ik ben heel bang dat ik weer aan de chemo moet. Maar weet je, als het nodig is en de dokter kan het allemaal goed onderbouwen enzo, dan doe ik het toch. Maar het idee beangstigt mij: weer een lang traject. Ik ben toe aan rust! Maar, wie weet heb ik toch weer geluk en blijft het mij bespaard. Laten we maar niet vooruitlopen op de zaken. Eerst het plaatsen van het infuus overleven en dan de uitslag afwachten.
Ondertussen wordt mijn been weer gezwachteld. Het werd steeds maar dikker en dikker. Verschrikkelijk en ongemakkelijk! Dus vroeg ik mijn arts of ik gezwachteld mocht worden. Sinds donderdag heb ik een zwachtel om. En ik merk nu al het resultaat. In principe komt de thuiszorg 2 keer per week. Maar door bewegen zakt dat ding al na 2 dagen af. Gisteren tijdens het dansen had ik maar weer mijn steunkous aan. Vanmorgen dacht ik: weet je wat, ik ga zelf het zwachtel om doen! En voilà ..... helemaal prima gelukt, bijna beter dan de thuiszorg! Als ze morgen komt, hoor ik wel of ik het goed heb gedaan, hihihihi.
2 reacties
Oooh die muziek waarop je niet anders kan dan meebewegen. Zalig toch! Wat geweldig dat je die uurtjes lekker uit de bol kon gaan. Dat je dat gevoel nog lang mag meedragen.
En chapeau, je eigen zwachtel leggen, een mens leert meer dan hij denkt he 😉.
Heftig als zoiets in je arts brief staat. Hopelijk blijf je ervan gespaard en kan je nog lang blij dansend door het leven.