Ai.....!

De moed zakt me soms toch in de schoenen hoor! Pffff..... heb je goed nieuws gehad, dat je kankervrij bent, loert er weer een ander probleem aan de horizon. Het houdt niet op. Lijkt wel een gebed zonder eind! 

Toen ik mijn uitslag las, las ik ook dat mijn rechternier het niet zo goed deed. Dat wist ik ook van mijn huisarts, want ik heb precies in die tijd ook bloedonderzoek gedaan (een soort apk-keuring die ik elk jaar weer doe) en bleek dat mijn nierfunctie heel laag was. Ik heb wel drie keer het onderzoek gedaan, waarbij ik bij de laatste een 24-uurs urine test heb gedaan. Bij elke test daalde de waarde verder naar beneden. Ik heb volgens de laatste test een waarde van 37. Voor een 58-jarige vrouw met een normale nierfunctie ligt de geschatte glomerulaire filtratiesnelheid tussen 44 en 86. Men denkt dat de nier schade heeft opgelopen door de behandelingen. Ook is mijn urineleider ingedeukt; men vermoedt door de tumor die er tegenaan gedrukt heeft en/of bestralingsschade. Die nier was vóór de diagnose gewoon gezond. Maar is gaandeweg minder geworden. Ik kan me goed herinneren, dat ik steeds weer het commentaar kreeg dat ik veel moest drinken, omdat de nierfunctie laag was. Nou, het blijkt dus een progressieve aandoening te zijn, zo staat het ook in het verslag, want het is nooit meer beter geworden. De vraag is: wat gaan we nu doen?

Ik ben afgelopen week heel druk bezig geweest met telefoontjes tussen het AvL en de huisarts. Uitslagen bespreken en afspraken maken. Ik heb aanstaande dinsdag een nier test en volgende week gaan we het op consult bespreken. Ik ben heel blij dat het nog vóór de vakantie kan. Ja, want ondertussen heb ik geboekt. Ik ga voor 24 dagen naar Curaçao! Ik moet zeggen, de mensen van het AvL zijn echt geweldig en denken mee. Juist omdat ze weten dat ik straks weg ben, hebben ze zó hun best gedaan om vóór mijn vertrek de afspraken in te plannen. 

We hebben al wat scenario's genoemd tijdens de gesprekken. De dokter zei hardop denkend dat ik eventueel een buis zou kunnen krijgen, die regelmatig vervangen moest worden (geen idee hoe dat eruit moet zien, heb ik ook niet gevraagd). En ik vroeg: waarom niet meteen een permanente buis? Hij zei dat het dan weer een grote ingreep zou worden en dat zou dan niet verstandig zijn op zo'n korte termijn in zo'n kwetsbaar gebied. En, belangrijker is: is die nier nog te redden? Het leek erop dat de dokter mij al een beetje aan het voorbereiden was op het feit dat die nier er ook uit moest. Want hij begon: "weet je, er zijn genoeg mensen die met één nier leven....." Ja, dat weet ik ook wel. Maar goed, het waren allemaal gedachten spinsels. Alles moest nog overlegd worden met de uroloog én we wachten de uitslag van de test af.

Weet je, het liefst ga ik door met een compleet lichaam. O nee, daar is helemaal geen sprake meer van, want ondertussen mis ik mijn baarmoeder, mijn baarmoedermond, mijn rechter ovarium, mijn appendix, een stukje blaas, spieren, aders en zenuwen in mijn rechterbeen. My goodness, en straks ook misschien een nier! Die nier was al eerder een "punt van discussie", want de tumor lag er dicht tegenaan en er was geen ruimte om marges te nemen bij de resectie. Dus was de vraag: de hele nier weg of niet? In het kader van kwaliteit van leven, is het me bespaard gebleven. Maar ik kan me voorstellen dat men nu denkt: hij is beschadigd, het is progressief en risicogebied, dus wég ermee! Tja, dan moet het maar, hè? Als mijn hart maar wel blijft kloppen!

Het betekent wel, dat ik voorlopig bezig ben. Ik had zó gehoopt dat ik na mijn herstel gewoon weer aan de slag kon. Voor minstens een jaar zonder gedoe. Stel dat ik weer onder het mes moet, dan kan ik weer niet werken, weer een lange herstelperiode. Tjonge jonge! Als er ingegrepen moet worden, ga ik vragen of dat in de zomervakantie kan. Tenminste, als ik geen klachten heb. Die heb ik nu niet. Hopelijk blijft het zo. 

Tja, wat doet dit met me? Muah, het valt mee. Op dit moment geldt voor mij dat ik kankervrij ben. Dat was het grootste gevaar en dat is geweken. De moed zakt me wel een beetje in de schoenen vanwege alle nasleep en ongemakken. Maar, ik ben sterk, ik ben een medisch wonder, ik ben een held!

Als de moed je in de schoenen zakt, trek ze dan uit, want een echte held loopt op sokken!!!!