Leven. Liefhebben. Afscheid nemen. Verdergaan. Leven....
Afscheid nemen. Verdergaan. Ik ben er zó slecht in! Toch ben ik er ook best heel goed in.... eigenlijk... Wow! Ja, eigenlijk is dat zo en dat 'zit me al een paar weken dwars'. O zo belachelijk vele dierbaren en 'dichtbij dierbaren' waarvan ik al door kanker afscheid heb moeten nemen! En ik doe dat goed! Want ik heb toch een mooi leven opgebouwd met kanker. Met mijn man. Met mijn familie, lieve vrienden en hele lieve dierbare vrienden. Dat wat één van de moeilijkste dingen in het leven is, gaat me blijkbaar best oké af......... En eigenlijk doen we dat allemaal, toch? 'Het leven gaat door', is zo'n cliché, maar wél waar! Waar we nu, nu we er nog zijn, ons druk maken om diegenen die we achter moeten laten, weten we eigenlijk dat hen dat wel gaat lukken. Wat wij kunnen, kunnen zij ook... Toch? Zó bizar als ik dit zo opschrijf! Zó bizar dat me dit al een paar weken niet loslaat.
Het zit als een spook in mijn hoofd en heeft daar plaats genomen door een flinke portie spanning de laatste weken. Met uiteindelijk wonderwel aan het einde van vorige week mooi, goed en blij makend nieuws. Tot het bericht van vriendin J, die tijdens haar behandeling tegen acute myeloïde leukemie ook nog corona gekregen heeft. Tot het bericht van Aurelia. 'Onze' Kim. Onze dappere Kim. Ik voel na het lezen van haar laatste blog een gedicht dat ik al langer geleden geschreven heb. Het nestelt zich in me en wandelt met me door de dagen. Ik wil het jou 'geven' Kim! Maar weet niet goed hoe. Schrijf ik het bij jou? Eigenlijk is het ook voor iedereen! Het maakt me in de war. Maar ik wil graag dat het ergens staat.
Lieve dappere Kim, je weet dat we allemaal met je meeleven. Het is zoals je zegt; het moet niet mogen! Jij zo mooi mens. Jij met je altijd zo liefdevolle, warme en wijze reacties. Jij zo reëel, open en eerlijk. Weet dat ik dat enorm waardeer! En zeker velen met mij! Je raakt me telkens weer met ‘de juiste snaar’; waar ik soms twijfel, neem jij die twijfel weg. Je hebt jouw keuze gemaakt. Een keuze die we eens of snel allemaal moeten maken. Diep respect! Ik wens jou dat je de statistieken zult verslaan en nog een lange mooie tijd op jouw manier doorleeft!
Nou ja, hier is ie dan. Het zit me diep. Ik voel het heel diep. Wil niemand pijn doen. Wil niemand te kort doen. Wil op generlei wijze ook maar iemand op een verkeerde manier raken. Echt niet! Ik vertrouw erop dat jullie het lezen zo ik het heb bedoeld. Dat jullie lezen en herkennen wat ik erbij heb gevoeld toen ik het schreef.
Leven met mensen die je liefhebt
betekent ook leven met verdriet
om de mensen die je liefhebt.
Het één
is onlosmakelijk verbonden
met het ander.
Dat verdriet doet pijn
toch mag je dankbaar zijn
voor die pijn
omdat je zonder die pijn
een mens zonder liefde zou zijn.
Weet dat ik in mijn hart bij velen van jullie ben. Denk aan jullie en neem jullie mee in mijn (manier van...) gebed voor een nog mooie waardevolle tijd voor een ieder. Tot het einde onvermijdelijk komt, maar dan graag op een 'acceptabele' manier. Dat we vrede kunnen hebben met wat is; hoe zwaar en moeilijk ook. Troost vinden bij en met elkaar. Steun vinden bij en met elkaar. En liefde. Veel liefde!
Vele lieve groetjes xxxxx Hebe
58 reacties
Wat heb je dat weer mooi geschreven Hebe! Wens je nog een heel fijn weekend.
Groetjes Bianca
Wat lief van je Bianca! Ben in dikke tranen. Heb nog een stukje voor Kim toegevoegd... Wat ik eerst niet durfde........
Lieve groetjes Hebe
Prachtig lieve Hebe ik had het niet beter gekund.
Liefs en een dikke knuffel Xxxx Alice 😘❤
Dank lieve Alice!
We weten allemaal en zéker hier op dit forum dat leven niet alleen maar bestaat uit mooi en gemakkelijk. Voor sommigen misschien, maar voor de meeste mensen niet en voor sommigen wellicht zelfs eerder omgekeerd. Toch (her)vinden wij de veerkracht bij alle ellende er nog iets moois van te maken. Mooi in de zin van wat mooi is voor ons. Dat is natuurlijk voor iedereen verschillend. Hier is kanker in welke vorm en hoedanigheid dan ook de grote gemene (ook letterlijk!) deler.
Ik voel nog pijn van járen terug (niets met kanker te maken), de enorme onwerkelijke pijn van de dood van ons 14 jarig neefje 3 jaar geleden, en de pijn van het verlies van mijn vriendin nu bijna twee jaar geleden. Toen dacht ik ook dat ik nooit meer écht helemaal blij zou kunnen zijn! Bij elk van die gebeurtenissen en ook vaker in mijn leven. Ook dat zal niemand vreemd in de oren klinken. Het leven vormt je en je leert omgaan met 'tegenslagen'; om het te kort door de bocht en te algemeen te benoemen. Oké, soms niet, maar als ik hier op ons forum blijf, denk ik dat we allen op één of andere manier onze stappen met het leven ons gegeven zetten.
Toen ik eens in die o zo hevige pijn zat en bijna verdronk..... toen heb ik geroepen dat ik al die pijn niet wilde hebben! Zoveel verdriet! Zoveel pijn bij mij (vond ik)! Waarom? Ik wil dat niet! Wég die pijn! Wég dat verdriet! En ineens rolde toen dit gedicht uit mijn hart..... Tja.....
Sorry... beetje lange reactie. Dank voor je knuffel en dikke knuffels terug! xxxx Hebe
Pfoei wat mooi Hebe. Pijn door Liefde, Geen Liefde, Geen Pijn .. iets om dankbaar voor te zijn, ware het niet de pijn..
Liefs, Joke
Dank je wel Joke!
Je weet hoe ik het voel en hoe ik het bedoel. Al die pijn, al dat verdriet, laat me beseffen dat ik een rijk leven leef. Je snapt het hè? Rijk, ja, echt wel. Het gaat me zeker niet gemakkelijk af - maar tegen wie zeg ik dat hier.... - en soms is al mijn optimisme en positiviteit de helling op en wens ik me een vlak en saai leeg leven. Nou ja, héél eventjes dan! Die 'bui' is meestal snel weer over. Gelukkig...
Lieve groetjes xx Hebe
Wat ontzettend waar en zo mooi en soms zo moeilijk....
een leven zonder liefde is geen leven.
Liefs
Madelief
Jaaaa Madelief! Soms is het héél erg moeilijk! Dan wil ik - willen we - van alles niet, maar 'krijgen' (in de breedste zin van het woord) het toch. Dan kunnen we kiezen of we er wel of niet iets mee doen. Geloof dat wij hier er allemaal voor gekozen hebben er wél iets mee te doen; wat dat iets dan ook is. Gemakkelijk is anders, maar toch is het ook de moeite waard.....
Lieve groetjes Hebe
Lieve Hebe, wat een prachtig gedicht. Zo waar. Elke medaille heeft zijn keerzijde. Achter elke traan schuilt een regenboog. Clichés? Zonder leven geen clichés. Ze verwoorden het leven. Liefs, Tom.
Ja hè Tom.... Dank je wel, je zegt het zo mooi.
Het leven leven we met vallen en opstaan. Met mooie en minder mooie dingen. Met gemakkelijke en heel zware dingen en dagen. We leven het leven met 'van alles wat'. Niet altijd gelijkelijk verdeeld......
Met geluk en verdriet.....
Ook dat is niet altijd gelijkelijk verdeeld. Leven geeft en leven neemt. Het is aan ons daarin óns evenwicht te vinden. Of niet. Dat is een keuze. Welke keuze we dan ook maken, dat is aan ons. Niet goed of fout; geen oordeel.
Lieve groetjes xxxx Hebe
Zo mooi wat je schrijft, Hebe. Zo waar ook. Verdriet is de keerzijde van de liefde. Zonder liefde geen verdriet.
Jouw liefdevolle woorden aan Kim onderschrijf ik helemaal!
Hanneke
Dank je wel lieve Hanneke!
Liefde kent vele gezichten en verdriet is er één van......
Lieve groetjes xxxxx Hebe
Lieve Hebe. Prachtig gedicht. Het doet zo'n pijn om afscheid te moeten nemen van mensen die je lief hebt. Maar je hebt gelijk Hebe. Hoe erg het ook is, het leven gaat door. Maar ik ben het er niet mee eens dat iedereen dat ook lukt. Dat is zo afhankelijk van je persoonlijkheid. En vele andere factoren spelen een rol hoe je verder gaat met dit verdriet en gemis. Het leven is heel mooi, maar zeker niet gemakkelijk. Lieve groet Dasje.
Dasje, kernachtig gezegd. Het leven is niet makkelijk. XX, Tom
Zeker niet Tom! Hoop ook bij jou niet dat je die indruk gekregen hebt van mijn verhaal. Ik zal de laatste zijn die ooit beweren zal dat leven gemakkelijk is!
Liefs xxx Hebe
Dank Dasje! Voel me ook nu weer geroerd dat je mijn 'gesproken hart' mooi vindt.
Geloof niet dat ik generaliseer in mijn tekst, maar sorry als het anders is overgekomen. Ik heb van heel dichtbij 'het andere' meegemaakt, dus woh, tegen wie zeg je dat. Ik doelde op 'ons' hier; wij gebruikers van, deelnemers aan, en lezers van kanker.nl. Ik denk dat we hier allen op onze eigen manier een weg vinden in het leven ons gegeven. Dat doen we met vallen en opstaan en tot de grens die we ons gesteld hebben is bereikt. We 'trotseren' de pijn, het verdriet, om ons zelf (want ja, dat mag zeker ook!) en om onze dierbaren. Zowel in het beléven van het leven als in het áfgeven in (en van) dat zelfde leven. Want ondanks dat het leven het leven is wat het is, willen we toch graag het leven leven en beleven op de manier die ons eigen is en bij ons past.
Dat het leven gemakkelijk is, is iets wat ik zeker nooit zal vinden en ook nooit zal zeggen. Ik heb geconstateerd dat ik er blijkbaar telkens weer in slaag tóch de zon in het leven weer te vinden. Met dank aan diegenen die mij die zon in mijn leven geven. Met dank aan velen die mij die zon in mijn leven gegeven hebben! Zij zijn dan lijfelijk niet meer bij me, maar de warmte van hun zon voel ik nog elke dag in mijn hart!
Lieve groetjes xxxx Hebe
Lieverd je hoeft je niet te verdedigen. Ik wil niets afdoen van jouw eigen gevoel. Wat zo oprecht, eerlijk en lief is. Maar ben het niet eens met de zin: wat wij kunnen, kunnen zij ook........toch? En daar schreef ik mijn reactie op. En voor mijn gevoel Hans ook. Heel veel liefs en een dikke knuffel 😘💋
Ooo.... sja, wel een punt. Toch denk ik dat velen kunnen wat ik kan; in de zin van de draad van het leven weer oppakken en verdergaan. En ja, ik weet ook dat soms (of vaak?) de échte glans er af is. En ik weet ook dat er mensen zijn die dat 'kunnen' niet in zich hebben. Die dat soms sowieso niet hebben. Of soms zó bitter intens geraakt zijn, dat de wereld en het leven zwart blijven en ze de zon nooit meer zullen zien. Ik ken er en heb er gekend.
Ook jij schrijft dingen en gedachtes op jouw eigen manier [ net zoals ik altijd]
Voor sommige mensen lijkt het leven één groot feest van begin tot eind en
voor anderen lijkt het soms wel een aan een schakeling van ellende, wat
natuurlijk ook niet altijd zo is. [ maar wel zo voelt !!! ]
Maar naast wat je allemaal schrijft vergeet je volgens mij wel iets wat
heel erg belangrijk is...
en dat is dat niemand het leven met mooie en kut dingen op dezelfde manier
beleefd....zo zijn er mensen [ en wie kent ze niet hahaha] die de heleboel
op stelten zetten als ze alleen maar een sneetje in hun vinger hebben en
anderen, die heel erg veel ellenden meemaken, die dan nog beweren en
echt menen, dat ze een prachtig leven hebben en hebben gehad.
Jij noemt specifiek KIM, die ik ook heel erg hoog heb zitten als ik haar blogs
lees, maar waarom hebben wij Kim "zo hoog" zitten??? omdat zij naast al
haar "ellende" ook altijd gedaan heeft en dat ze alles wat mogelijk is uit
het leven haalt op een positieve manier [ wat natuurlijk ook niet altijd zo is]
en nu die belangrijke beslissing heeft genomen.
Eens komen jullie allemaal op dat punt van " kiezen " en zijn jullie ook
allemaal een soort "Kimmetje" ...
Het leven is dus niet voor iedereen een lolletje en voor veel mensen één
grote KUT-ZOOI ... het gaat er volgens mij alleen maar om hoe je voor
jezelf daarmee omgaat [ of mee om kan gaan !! ]
Iedereen doet dat op zijn of haar eigen manier en is dan ook op zijn of haar
manier een "held " en een sterke man of vrouw.
Misschien schrijf ik dit nu een beetje onsamenhangend neer hier, maar
dat komt door alle emoties die nu door mijn lijf gieren...
Ik hoop dat iemand er iets van begrijpt??? hahaha
Groetjes Hans
---
Ik snap je Hans. Ik schreef het subtieler. Maar jij pakte het verhaaltje uit. Liefs Dasje😘🌺🌺🌺
Ik hou van "uitpakken " hahaha
En ja....ik ben iets minder subtiel dan anderen hier, zo ben ik nu eenmaal.
Groetjes Hans
---
Hey die Hans, uhhh.... volgens mij heb ik het daar helemaal niet over? Toch? Ik heb het over mijzelf; in de zin van dat ik blijkbaar in staat ben van en met alle moeilijke, zware, nare, moeilijke dingen in het leven, er tóch iets van te maken weet waarmee ik blij en gelukkig kan zijn.
Ik heb me er druk om gemaakt dat mijn man en andere dierbaren ermee om zouden moeten gaan dat ik er niet meer ben. Vooral mijn man 'ziet dat helemaal niet zitten'. Dát heb ik zelf ook al vaker gedacht; dat er gebeurtenissen zijn en gemis is waarmee ik écht geen weg zou kunnen vinden. En toch heb ik daarin wél een weg gevonden. En dáár heb ik gedacht, nou, als ik dat kan, dan kunnen anderen dat ook. Dat heeft mij rust gegeven dat mijn man met alle dierbaren die wij om ons heen hebben, wel op enig moment en op een of andere manier zijn weg zal vinden zonder mij.
Hier - en dan bedoel ik op dit 'forum' - ontgaan mij de 'piepers'. Hier tref ik lotgenoten in welke vorm dan ook die een power en veerkracht (en nog heel wat andere superlatieven) bezitten waar veel gewoon gezonde mensen van kunnen leren. Dat meen ik; ook al is het ook zo dat ieders eigen pijn voor hen het meest erg en pijnlijk is. Dus ook daarin niet generaliseren; maar je begrijpt het wel. Daarmee bedoel in niet dat ze het dan dús heel erg gemakkelijk hebben! Sorry hoor, maar dat is een link die ik daarmee niet leg. Integendeel; ik zal de laatste zijn om ooit te beweren dat leven gemakkelijk is en hoofdzakelijk uit lolletjes bestaat.
Ik denk te weten dat er ook mensen tussen zitten die het aardse bestaan dichtbij het einde zien komen. Die zich afvragen hoe het dan verder moet met diegenen die ze in liefde achter moeten laten. Of dat wel goed komt. Pure liefde voelen om deze dierbaren - lees vooral ook als dat kinderen zijn - voorbereid te laten zijn het leven verder te moeten leven zonder geliefde, zonder pap of mam, zonder...... Dan zeg ik tegen hen.... kijk naar jou.... jij hebt dat zelf ook gedaan..... Niet altijd op dezelfde leeftijd of door kanker of als kind, of wat dan ook, maar toch hebben ongetwijfeld de meesten onder ons al eens of meerdere malen met verlies en gemis te maken gehad. En is het toch gelukt er in dit leven weer iets van te maken. En ja, natuurlijk zijn er uitzonderingen. Die zijn er altijd. En waarmee ik gelukkig kan zijn, is voor een ander wellicht niet voldoende. Of teveel van het goeie. Of zo. Ieder doet op zijn/haar eigen manier wat voor hem of haar goed voelt.
Maar zo'n zweverig verhaal heb ik niet geschreven, toch? Hoop niet dat ik je emotioneel in negatieve zin geraakt heb. Ik wil niet en zal nooit vingerwijzen. Ik oordeel en veroordeel niet.
Hoop dat je inmiddels tot rust gekomen bent! Lieve groetjes Hebe
Hoi Hebe,
Ik denk dat je niet helemaal goed begreep wat ik schreef, maar waarschijnlijk
heb ik het een beetje "warrig" neergeschreven...hahaha
We bedoelen waarschijnlijk beide hetzelfde [ ongeveer ]
Ik was zeker niet persé door jouw verhaal emotioneel hoor, dat overkomt mij
wel meerdere keren op een dag...
Bijna iedereen maakt in zijn of haar leven verschrikkelijke dingen mee en
iedereen moet daar een eigen weg in vinden hoe daar mee te dealen.
Zo ook onze eigen ellende die we meemaken met onze klote ziekte.
Iedereen maakt daarin zijn eigen keuzes en op het tijdstip die hij / zij
zelf wil....dat is voor een ieder weer anders.
Mijn eigen keuze om meteen van alle behandelingen af te zien waren o.a.
erop gebaseerd , dat ik, naast heel veel prachtige momenten in mijn leven,
ook vele "gevechten " heb moeten leveren, o.a. bijvoorbeeld het verlies
van twee kinderen en nog een paar dingen.
Ik had en heb dus totaal geen zin meer om, zoals velen hier, weer een gevecht
aan te gaan tegen de kanker en "de boel de boel te laten zijn"
Ik pluk de dag als die goed is en vervloek hem als hij slecht is.
Ik bedoel alleen maar te zeggen dat de beslissing van Kim, door mij al
meteen is genomen vanaf het begin en daar heb ik vrede mee.
Maar velen hier zullen ook op dat punt aanbelanden, omdat het "gevecht"
vaak niet eerlijk te vechten is.
Waarschijnlijk schop ik nu bij sommige mensen tegen hun schenen, maar
wie mij een beetje kent hier weet hoe en wat ik bedoel [ hoop ik !!!! ]
Ben ik nu een beetje duidelijker??
Groetjes Hans
---
Yep Hans, dank je wel! Ik denk inderdaad dat we beiden hetzelfde bedoelen en misschien beiden (voor elkaar in ieder geval) het een beetje 'warrig' hebben beschreven / geschreven. Ik hoop in ieder geval dat je ook de essentie uit mijn blog hebt gehaald. Dat ik daarin voldoende duidelijk ben geweest...
Vind het altijd fijn als je reageert. En ja, we kennen je een beetje...hihi
Lieve groetjes Hebe
--- En ja, we kennen je een beetje...hihi---
Ik hoop wel dat je het een beetje positief bedoeld??hahaha
---
Hahahahaha tuuuuuuurlijk!!! Zou ik anders blij zijn met jouw reactie??
Weer mooi benoemd en beschreven. Zo doen we dat. Trots op jou
Yeah Pasje! Dank je wel voor je lieve woorden!
xxxxx Liefs Hebe xx
Ik pak de tissues er maar weer eens bij. Ik roep regelmatig dat we hier in de hoek zitten waar de klappen vallen. Maar door wat we hier voor elkaar kunnen betekenen, in goede en in slechte tijden, heb ik de pijn er voor over. En stiekem blijf ik gewoon dromen en wensen dat we zonder al te veel gedonder allemaal een jaar of 90 worden..
Veel liefs en een dikke knuffel XXX
Lieve Frie, hartstikke stiekem en ik doe met je mee! Nog 3 jaar gaan voor 25 jaar en ik zit op de 90! Dromen zijn soms helemaal en heel echt geen bedrog. Komen ze zomaar uit. Prachtig toch om daar in te geloven? De waarheid haalt ons vanzelf in. En... misschien ook niet. Zonder dromen zijn zou in sommige gevallen erg fijn zijn; je weet wel, bij die nare. En dan heb je die dromen die gewoon geweldig zijn en leuk en fijn en speciaal en bijzonder en te mooi om waar te zijn maar daar zijn het dromen voor.
Kortom, samen dromen. Samen geld inzamelen voor AD6 voor kankeronderzoek. Samen lachen. Samen huilen. Samen vertrouwen. Samen. Hoe mooi is het dat samen te doen. Simpel samen. Heerlijk!
Vele lieve dikke knuffels terug!
ps
Samen in de tissues! Was ik nog vergeten. Ben kei solidair!
Lieve Hebe,
Wat heb je dat prachtig verwoord. Het is zo oprecht zo eerlijk vanuit je diepste wezen .
Je bent voor heel veel dierbare mensen hun steun en toeverlaat.
Blijf zo doorgaan ze hebben je nodig.
Liefs Ad
Ooo lieve Ad, nu laat je bij mij een paar tranen rollen.... Ik wil zo heel graag zijn voor mensen zoals jij beschrijft dat ik bén! Slik..... en veel dank!
Liefs xxx Hebe
Lieve Hebe,
Wat een open, eerlijke en aangrijpende blog heb je geschreven! Dapper om deze gevoelens en gedachten op te schrijven. Voor mij zitten de yin en yang er in. Aan de ene kant het grote verdriet bij het afscheid nemen van geliefden en/of lotgenoten. Denken dat je daar niet overheen komt.En aan de andere kant ga je door, ga je weer genieten van dingen. Dat is, denk ik, ook een overlevingsstrategie ingegeven door levenslust.
En dan de reflectie naar je eigen situatie. Dat het door je hoofd gaat dat anderen ook zonder jou verder zullen en kunnen gaan. Ook een heftige! Je hebt wel gelijk dat je geliefden vroeger of later door zullen gaan met hun leven. En volgens mij wil jij dat ook voor hen? Toch zal dat niet zonder slag of stoot gaan. Ze zullen heel verdrietig zijn en je nog lang, waarschijnlijk altijd, missen. Toevallig sprak ik laatst een neef wiens vader aan acute leukemie overleden is. Na 20 jaar mist hij bijna elke dag zijn vader nog. En zo ken ik meer mensen, waarbij erdoor het vroege overlijden van hun vader of moeder een groot gat is ontstaan.
Ik ga er van uit dat je nog heel lang bij ons blijft, maar als je ooit gaat, dan zal je door velen gemist worden! ❤️
Liefs, Jessica
Lieve Jessica, wat een ontroerende, oprechte en ware reactie heb je geschreven! Veel dank voor je lieve en bemoedigende woorden. En ja, ik denk inderdaad te weten dat er (velen?) zullen zijn die me zullen missen en wellicht voor altijd. Ik vind het bijzonder dat gevoel te mogen voelen; ja, heel speciaal......
Ik ben ook vast van plan hier nog de nodige tijd door te brengen. Zo lang die tijd past bij 'mijn welzijn'...
Veel liefs xxx Hebe
Lieve Hebe jou mooi geschreven rakende blog zegt genoeg over jou... liefdevol, gevoelsmens, dierbaar voor vele, dankbaar en groot hart ❤️
Wat mooi en lief gezegd Cecylia! Dank je wel daarvoor!
Liefs xxx Hebe
Lieve Hebe
Dank je wel voor je mooie blog.
Hartelijke groet,
Lena
Dank je wel Lena!
Lieve groetjes Hebe
Dank je wel Hebe voor je lieve woorden, maar ook voor het gedicht dat blijkbaar bij je opborrelde na het lezen van mijn blog. Ik vind het lief dat je niet alleen aan me denkt, maar het ook hardop uitspreekt. xx Kim 😘
Lieve Kim, dat juist jij op de dag van vandaag reageert..... Vandaag - vanavond rond 17.15 uur is onze lieve neef met 14 jaar op de Maas overvaren door een waterscooter. In deze tijd is mijn gedicht uit mijn hart gerold.
Liefs xxxx Hebe
❤️
Dank lieve Kim! Huil ik lekker heel hard en vertrouw erop dat de knuffels aankomen. Ik was zijn knuffeltante; overigens de enige die hem zo en zo uitgebreid mocht knuffelen. "O nee hè, daar heb je tante Hebe weer!" En vervolgens stond ie op en sloeg z'n armen om me heen. "Zo genoeg?"
Sja.....
Telkens als je daar iets over schrijft, Hebe, hier of op Whatsapp, voel ik zo'n steen op mijn maag. Ik heb heel veel onvoorstelbaar verdrietige verliezen meegemaakt door mijn werk in het mortuarium, maar dit...ik voel me nietig hierdoor. Dankbaar voor mijn leven en voor dat van mijn jongens. Sterkte!! XXX
Lieve Frie, m'n hart breekt nog steeds. Ons gezin is niet meer compleet en zal dat nooit meer worden. Onze lach, ons leven, zijn voor altijd beschadigd. We maken er wat van. We lachen en hebben geluksmomentjes; maar diep van binnen is dat vaak 'schone schijn'.
Ik wil je geen pijn doen! Maar dank voor je lieve woorden en kaart!
Lieve Hebe,
Jouw gedicht is me uit het hart gegrepen. Ik Ook al is het niet makkelijk om met pijn om te gaan. Door het mee te maken kan ik zo veel meer genieten van de de mooie dingen in het leven.
En Hebe, wij, hier op kanker.nl, weten allemaal dat jij nooit iemand pijn wil doen. Je straalt een en al liefde en zorgzaamheid uit in al je blogs en reacties op blogs van anderen.
Ik hoop je nog lang te mogen lezen hier.
Liefs en een dikke knuffel,
Karin
Lieve Karin, ben ik net opgedroogd, rollen ze weer.... Zó lief van je! En ja, ik doe mijn uiterste best alle statistieken in hemd te laten staan!
Liefs en knuffels terug xxxx Hebe
Lieve Hebe
Wat een mooie hersenspinsel heb je weer geproduceerd, het is een duidelijke doordenker.
Zonder liefde ook geen verdriet, en zonder verdriet geen Liefde.
Hou van je.
Ik ook van jou en jullie! Kei boel veel!!!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ikke :-)
Tranen ...
<3
Sja..... ik schrijf met en uit mijn hart.....