Kanker, je zult het maar hebben.....

Niet eerder ben ik zo lang bezig geweest eer ik een blog geschreven heb. Ik begin en zit vervolgens apathisch naar mijn scherm te kijken. Geen vingers die de toetsten beroeren, omdat er geen brein is dat ze aanstuurt. Een mantel van rouw hangt om mij heen. Wandelend onderweg weet ik van alles en nog…

OPGEVENISGEENOPTIE! Mijn dag begon al vroeg vandaag. Om 04.30 zaten we beneden en keken de 'start van de Alpe d'HuZes'. Start. Toch een start. Ik breek. En nu zoveel uren later rollen mijn tranen nog steeds. Om het goede nieuws. Om het o zo slechte nieuws. Om vriendin J. Om vriendin M. Om Harten7…

Afscheid nemen. Verdergaan. Ik ben er zó slecht in! Toch ben ik er ook best heel goed in.... eigenlijk... Wow! Ja, eigenlijk is dat zo en dat 'zit me al een paar weken dwars'. O zo belachelijk vele dierbaren en 'dichtbij dierbaren' waarvan ik al door kanker afscheid heb moeten nemen! En ik doe dat…

En nee, ik zou geen 18 meer willen zijn. Zo bedoel ik dit niet. Ik bedoel het gisteren waarop ik zo veel nog niet weet. Het gisteren zó heerlijk níet weten! Het gisteren waarbij ik me voor morgen nog kan laten verrassen. Het gisteren waarop ik nog niet weet wat er komen zal. Het gisteren waarbij ik…

Ik jank wat af.

Maar het zijn tranen met liefde gevuld.

De liefde die ik voel

maakt mij zeer verguld;

wat is de weg

het pad ons omhuld

bizar om te weten

en niemand heeft schuld.

Ik jank wat af.

Maar het zijn tranen door liefde ontstaan.

De liefde die ik voel

maakt…

Geef mij een leven zonder vriendschap en ik heb geen leven.

Een vriendschap als uit het niets mij gegeven,

is als een diamant zo zuiver zonder vegen.

Geef mij een leven met vriendschap en ik moet ook pijn beleven.

Een vriendschap met geen pen ooit beschreven,

geeft geluk, verdriet…

Nu zou je denken dat onze overheid en tal van andere instanties / mensen ons voldoende duidelijk hebben gemaakt wat de ernst van Corona is. Wat de gevolgen zijn en kunnen zijn. Oké, voor mij is me aanpassen gesneden koek. Bij elk hoestje blijf ik binnen, hoestjes van anderen vermijd ik en komen we…

Dit lied.... Het geeft me altijd kippenvel zo lang ik het ken. Vanmorgen luid en duidelijk! Diep en zwaar ontroerd zoals altijd en dikke tranen rollen over mijn wangen zoals altijd.... De intentie van het lied is overduidelijk en helemaal waar. Wij hier allen doen er toch alles aan om er voor elkaar…

Waar we een paar weken geleden nog dachten, och, het lijkt op griep maar dan erger, is de wereld nu toch wel heel ernstig veranderd. Als Kahler-patiënt en sowieso als kankerpatiënt moeten we altijd al rekening houden met verkoudheid en griep. Een lichte vorm van griep veroorzaakt al zoveel…

De laatste weken heb ik me 'vermaakt' met velerlei overpeinzingen. Het ging over het verdwijnen van mijn horizon. Het ging over mijn verdwenen toekomst. Ónze verdwenen toekomst; want ik denk allang niet meer alleen voor mij. Maar in de mijne staat indringend geschreven dat ik o zo veel niet meer…