Simply Happy

De laatste maand zit ik superlekker in mijn vel. Niet letterlijk helaas, maar wel figuurlijk en dat vind ik het allerbelangrijkste.
Er zijn meerdere gebeurtenissen die hiervoor hebben gezorgd.

1. Op 11 september kwamen Bart en Laura vertellen dat ik in de lente van 2026 voor het eerst oma ga worden. Hier ben ik zo ongelooflijk blij mee. Toen ik de boodschap kreeg dat ik niet meer zou genezen had ik twee grote wensen: een fijne eigen woning voor Luuk vóórdat ik zou overlijden én nog een kleinkind vast mogen houden. De woning voor Luuk kwam er vorig jaar maart en ik ga ervan uit dat in april/mei mijn kleinkind in mijn armen ligt.
    
2. Ik heb eindelijk acceptatie gevonden in het niet meer werken. Ik breng mijn tijd zinvol door. Heb bijna dagelijks wel een afspraak met iemand, lees veel (dat gaat gelukkig weer) en zit veel achter mijn brander kralen en bloemen te maken van glas. Die bloemen lukken nog niet erg, maar oefening zal kunst baren. Komende maand begint het zaalseizoen korfbal weer en kan ik weer genieten van de livestreams.
    
3. Ik ben begonnen met aquagym in het therapiebad op een speciaal uur voor mensen die leven mét en ná kanker. Vorige week lag ik weer voor het eerst in het warme water en wat voel ik me dan goed. Na 3 jaar ben ik gestopt met 2 x per week oncofysio. Fysiek ga ik alleen maar achteruit ondanks het trainen. Hoofdoorzaak is mijn ingezakte wervels in mijn onderrug. De begeleiding bij oncofysio was top en heel gezellig, maar nu beweeg ik ook, maar dan op een manier waar ik plezier aan beleef.
    
4. Bij het bezoek aan Anna's Huis om de kaart voor het zwemuur te kopen, sprak ik kort de coördinator. Diezelfde middag kreeg ik van haar een email met de vraag of ik als ervaringsdeskundige wilde aanschuiven bij een dialoogbijeenkomst georganiseerd door het Netwerk Palliatieve Zorg Zaanstreek-Waterland. Ik heb direct ja gezegd. Wil graag mijn ervaring delen als palliatief patiënt, maar ook die ik als naaste heb opgedaan tijdens het ziekbed en overlijden van Henk.
    
5. Twee weken geleden liep ik in het tuincentrum om wat kamerplanten te kopen toen ze bezig waren de kersthoek in te richten. Er lagen zulke mooie ballen die ik niet kon laten liggen. Voor het eerst sinds het overlijden van Henk heb ik weer zin in de kerst en kan niet wachten tot ik het huis weer kan versieren. 
    
6. Sinds 10 weken gebruik ik Saxenda onder begeleiding van de huisarts. Ik ben nu 10 kilo kwijt, ruim 7% van mijn startgewicht. Er is nog een lange weg te gaan, maar ik hoop dat als ik 20 kilo of meer kwijt ben ik ook minder last zal hebben van mijn rug en gewrichten.

Al het bovenstaande bij elkaar zorgt ervoor dat ik het bekende zwaard niet meer boven mijn hoofd voel hangen. Dat voelt zo bevrijdend. Drie en een half jaar was hij er altijd bij alles wat ik deed. Op 28 november ga ik weer door de scan. Dan zal hij weer prominent aanwezig zijn, maar ik heb vertrouwen dat ik nog wel wat jaren te gaan heb. Ik weet dat er nog van alles voor me op de plank ligt.

Morgen weer voor infusen naar het AVL. Als dan wederom de MRSA test positief is kan ik daarna weer gewoon naar de dagbehandeling. Voorafgaand aan de infusen heb ik een gesprek met de verpleegkundig specialist. Met haar wil ik praten over de huidige pijnmedicatie. De fentanyl pleisters, paracetamol en diclofenac houden de gewrichtspijnen en vooral de rugpijn niet goed meer onder controle. Ik wil echter nog niet ophogen. Mijn korte termijn geheugen en energie hebben al zo te lijden van m.n. de fentanyl. Als de dosis verdubbeld gaat worden vrees ik dat deze nog heftiger worden. Hopelijk heeft ze nog een ander advies. 

Vrijdag lekker voor een weekje naar een huisje in Brabant. Deze heb ik geboekt omdat we zaterdag een Kamanido in Moergestel hebben. Hier kijk ik erg naar uit. Leuk om de lotgenoten ook weer even fysiek te spreken. Omdat op en neer rijden op één dag niet meer lukt heb ik een huisje daar in de buurt geboekt. Kan ik meteen weer verder aan mijn boek werken.

If life gives you melons, make lemonade.