Ik verveel me en dan....

Ondanks dat ik genoeg hobby's heb waarmee ik me thuis kan vermaken, komt het regelmatig voor dat ik me verveel. Nergens echt zin in heb. Aangezien ik geen echte tv kijker ben (behalve dit jaar voor het eerst 'B&B vol liefde'🤣), kruip ik dan achter de laptop. Vaak met de intentie om wat aan mijn boek te doen, maar meestal begint het met surfen en dan eindeloos van het ene naar het andere onderwerp switchen, waardoor er van schrijven aan mijn boek niets terecht komt. De onderwerpen waar ik op blijf hangen zijn zo divers dat er geen algoritme op te bouwen is. 

Vandaag kwamen tegeltjeswijsheden voorbij op mijn scherm en ben ik daarop blijven hangen. Ik ging kijken of er spreuken bij waren die op mijn huidige leven als kankerpatiënt van toepassing zijn. Er waren er 4 die me aanspraken.

Liever rijk leven dan rijk sterven 
(Niet van toepassing)
De eerste gedachte bij lezen is dat je denkt aan materiële rijkdom. In je laatste jas zitten immers geen zakken. 
Maar als je vraagt naar de rijkdom in míjn leven, dan is dat geen geld, maar zijn dat mijn kinderen, familie, vriendinnen en vrienden. Die blijven bij me totdat ik mijn laatste adem uitblaas. Dus in immateriële zin wil ik ook rijk sterven.

Hoe kunnen we de rijkdom zien als we er buiten adem doorheen rennen
(Helemaal van toepassing)
Veel kankerpatiënten, waaronder ik zelf, gaan anders tegen het leven aankijken. Genieten van kleine dingen waar je vroeger geen aandacht voor had. De kanker en de confrontatie met de eindigheid van je leven dwingen je om anders te kijken, om echt te gaan zien. 

Tel wat je hebt en niet wat je mist
(Helemaal van toepassing)
In veel van mijn blogs komt deze uitspraak voor. Het is het beste medicijn tegen depressieve gedachtes. Als ik kijk naar wat ik in 4 jaar verloren ben: mijn lieve Henk, mijn gezondheid, mijn mobiliteit, mijn werk, mijn pijnvrije leven etc., dan zou je van minder depressief worden. Maar ik kijk naar wat ik nog wel heb en kan. Bijvoorbeeld heb ik financiële vrijheid om op vakantie te gaan en andere leuke dingen te doen. Dat zijn zowel activiteiten buitenshuis als thuishobby's. Natuurlijk baal ik regelmatig dat ik maar 1 activiteit per dag met anderen kan ondernemen, maar van die éne activiteit geniet ik voor twee.

Wacht niet op een goede dag, maak er een
(90% van toepassing)
Als ik 5 jaar geleden een goede dag had moeten omschrijven dan zou ik een heel ander antwoord hebben gegeven. 
Nu is een goede dag een dag waarop ik s morgens mijn spiegelbeeld begroet met een lach en een zoen. Waarop ik tijd kan doorbrengen met mensen die me lief zijn. Een dag waarop de artrose- en botpijnen beheersbaar zijn met de medicatie. 
Soms heb ik een slechte dag. Dan baal ik van alles wat me overkomen is. Van mijn lijf en de pijnen. Van het besef dat ik niet oud zal worden. Het lukt dan niet om er een goede dag van te maken en dat probeer ik ook niet. Ik kan genoeg mensen bellen om het rotgevoel te doorbreken, maar ik doe dat nooit. Een slechte dag is een slechte dag. Die mag er zijn. Ik onderga hem, jank soms mijn ogen uit de kop, maar weet dat morgen er een nieuwe dag komt waarin ik weer tevreden en vrolijk wakker kan worden.

Ik sluit deze blog af met een medische update. De gynaecoloog belde maandag dat de biopt geen kwaadaardigheid liet zien. De problemen worden veroorzaakt door een huidafwijking. De oncoloog belde gisteren om te melden dat ze heeft overlegd met de neuroloog en er geen directe actie nodig is t.a.v. de afwijking die in mijn hals is gezien op de scan. Eergisteren kwamen 2 collega's het fotoalbum brengen dat is gemaakt tijdens mijn afscheidsontbijt. Hierin niet alleen mooie foto's, maar ook mooie woorden van veel collega's. Vanavond gezellig met mijn nicht uit eten. Het leven is goed.

Lieve groetjes van mij.
Monique