Het verloop van mijn prostaatkanker

Ik heb me nooit oud gevoeld maar helaas laten de jaren hun sporen na, er is slijtage op meerdere gebieden. Gelukkig heb ik er nog een draai aan kunnen geven:

Sinds 2013, het jaar waarin het allemaal begon, kijken mijn vrouw en ik met Nieuwjaar elkaar diep in de ogen, dieper dan in de jaren daarvoor, en vragen ons af wat het jaar gaat brengen.

In 7 dagen 3 zware bestralingen gehad: dinsdag 12 november nr 1. Vrijdagochtend 15 november naar het oogziekenhuis vanwege de tia in het oog. Helaas was mijn oog weer achteruit gegaan dus er volgen weer 3 nieuwe ooginjecties.

Vanaf 2015, toen ik serieus begon met het schrijven van een blog, heb ik soms/vaak  verhalen gelezen van lotgenoten in de brede zin, die getuigden van zoveel dapperheid, moed, doorzettingsvermogen en positiviteit dat ik tranen in mijn ogen kreeg.

Wandelend door het ruige Schotse landschap kreeg ik bericht dat ik op 25 okt een intake had bij radiotherapie VUMC, dus weer lekker vlot. En vandaag was het zo ver.

Telefoon gaat, natuurlijk net als ik even lig te dutten. Dr M. VUMC. He, die zou pas 14 oktober bellen. Wat een genot, hoef ik daar niet meer op te wachten! Het dossier en de scan zijn bekeken en het grootste plekje, slechts 3 mm klein, gaat bestraald worden.

Heerlijke tijd gehad in Mejannes le Clap, rechts van de Route Soleil, boven op een fikse heuvel die ik vroeger altijd op de fiets beklom. In 35 minuten was ik dan boven, gesloopt!

Gisteren was er even rust, er zou waarschijnlijk behandeld kunnen worden en we hebben rustig kunnen praten. Die rust duurde maar even. De VU heeft de mogelijk om je dossier te bekijken en aangezien er ‘s ochtends bloed was geprikt was ik wel benieuwd naar de uitslag.

Het was weer spannend. Maar die spanning hebben we overgehouden van al die keren PSA uitslag. Dat is inherent aan het uroloog bezoek, altijd spannend.

Uit Wikipedia: