Het verloop van mijn prostaatkanker

Nou, toch niet helemaal maar dat zal, hoop ik, wennen zijn.

Om 9:00 uur zaten we weer, zoals iedere drie maanden, uiteindelijk toch gespannen, in de wachtkamer en konden al snel naar binnen. We waren de dagen voor de afspraak rustiger dan voorheen: alles went???

Nee, er zit absoluut geen verbetering in de incontinentie. Afgelopen weekend zijn we met gezin en kleinkind naar de Beekse Bergen geweest. Hartstikke leuk.

Het was even een tijdje helemaal fout. Het begon in januari met een verkoudheid en het werd hoesten, hoesten en nog eens hoesten. Ook 's nachts. Gezellig!

Krááá...s

Afgelopen woensdag, 30 januari, was het weer zover, het driemaandelijks bezoek aan de uroloog, de PSA uitslag. Licht gestegen van 0,07 naar 0,1, dus zo heel stiekem, heel langzaam komt er iedere keer wat bij maar dat is niets om je druk over te maken.

Op 21 dagen afstand van de volgende PSA uitslag krijg je het niet meer uit je hoofd. Wat is het ontzettend moeilijk om rust in je hoofd te vinden.

12 Tot 24 maanden was de gemiddelde tijd dat een hormoonkuur zijn werk kon doen, las ik en hoorde ik overal. Vandaar dat ik in 2018 zo’n beetje had verwacht dat de kanker zijn ware gezicht zou laten zien aangezien ik in 2015 begonnen was met het innemen van Cyproteron.

De onrust was dus niet nodig, de CT scan liet niets zien. Gelukkig maar, al bekruipt me steeds meer het gevoel van jammer, dan weet je tenminste waar je aan toe bent.

Onrust