Het verloop van mijn prostaatkanker

Krááá...s

Afgelopen woensdag, 30 januari, was het weer zover, het driemaandelijks bezoek aan de uroloog, de PSA uitslag. Licht gestegen van 0,07 naar 0,1, dus zo heel stiekem, heel langzaam komt er iedere keer wat bij maar dat is niets om je druk over te maken.

Op 21 dagen afstand van de volgende PSA uitslag krijg je het niet meer uit je hoofd. Wat is het ontzettend moeilijk om rust in je hoofd te vinden.

12 Tot 24 maanden was de gemiddelde tijd dat een hormoonkuur zijn werk kon doen, las ik en hoorde ik overal. Vandaar dat ik in 2018 zo’n beetje had verwacht dat de kanker zijn ware gezicht zou laten zien aangezien ik in 2015 begonnen was met het innemen van Cyproteron.

De onrust was dus niet nodig, de CT scan liet niets zien. Gelukkig maar, al bekruipt me steeds meer het gevoel van jammer, dan weet je tenminste waar je aan toe bent.

Onrust

Vandaag, 22 oktober, weer naar de uroloog geweest. Het laatste bezoek was eind juni en toen kregen we te horen dat de psa licht gestegen was van 0,02 naar 0,04, en ondanks de lichte stijging heet dat onmeetbaar.

2 ½ maand na Bulkamid injectie

Maar ja, als je al bijna 3 jaar een PSA van 0,02 hebt en het wordt ineens 0,04 (onmeetbaar, zeggen ze?) dan is het toch schrikken. Maar, zegt de uroloog, niets om je zorgen over te maken. Ja ja, dat zal best maar het is toch wel even wennen als het zo lang constant is geweest.