Heel

  • Openbaar blog
  • donderdag 5 december 2024
  • 161 x gelezen

Ik kan het bijna niet geloven, ik ben weer een helft van een, van samen.
Voor Fee voelt het, precies hetzelfde, alsof dit is, wat er jaren bij ons alle twee miste.
En soms gebeurt er iets dat je laat beseffen, hoe mooi het is, wat wij nu delen.
Ik keek de Nederlandse film Bed&Breakfast, een film met een happy end, waar de liefde overwint.
En dat raakt me, en ineens besef ik dat ik niet meer wegkijk, als de liefde naar voren komt.
Door alles wat er gebeurd is, keek ik vroeger weg, op die momenten, voelde me schuldig, dat wij dat niet hadden, en dat deed zeer, en wat ik ook probeerde, ik werd niet toegelaten.
En nu kijk ik wel, en besef dat ik zelf zo’n happy end ben geworden, niet meer wegkijk, en dat besef laat de tranen rollen.
Wat heb ik dat gemist, en nu voel ik het minstens dubbel, en weet ik zeker, dat, wat Fee en ik samen hebben, zo ontzettend mooi is, en terwijl de tranen vloeien, denk ik “ik ben weer heel”.
Alles sal reg kom(, as ons almal ons plig doen), een citaat dat bij me opkomt

Reageren
Volgend blogbericht

13 reacties

Hey Peter, wat kan iemand blij zijn voor een ander terwijl hij/zij degene niet persoonlijk kent. Het blijft een wonderlijk maar ook een leerzaam forum hier. Ik heb je blog gevolgd, soms gereageerd, maar mij ook heel vaak afgevraagd hoe jij het allemaal hebt kunnen volhouden. Zo weinig liefde, zo weinig genegenheid, zo hard. Het blijft onvoorstelbaar! Daarom is dit nieuwe leven je zo gegund, natuurlijk weet je niet hoe alles zal gaan verlopen, maar dat geld voor iedereen toch.. Alle geluk van de wereld lieve Peter, je hebt het meer dan verdiend! Voor mij ben jij het ultieme echt waar gebeurde kerstverhaal 🎄✨️

Liefs Gerda xxx

Laatst bewerkt: 06/12/2024 - 14:11
Reageren

Dank je wel lieve Gerda,

op het forum ben je allemaal op een of andere manier met elkaar verbonden, huil je soms met iemand mee, of, om iemand, en gun je elkaar het beste, en de hoop, dat het toch, op een of andere manier goed komt.
Ik vind er veel liefde, en doe mijn best, om dat ook anderen te geven.

Ik weet ook niet, hoe ik het vol heb kunnen houden, ik had geen keus, en zeker als je partner kanker heeft, dan is het toch de belofte, in voor en tegenspoed, tot de dood ons scheidt, dan ga je heel ver.
En ik kon ze niet in de steek laten, op het moment dat ze ziek werd, die belofte, heeft voor mij altijd heel zwaar gewogen, het waren geen loze woorden, die ik gedachteloos heb gezegd.
Uit elkaar gaan is nooit een optie geweest voor mij.
Achteraf pas merkte ik hoe zwaar het was geweest, en hoe beschadigd ik me daardoor voelde, maar nu verandert alles, een heel nieuwe start op mijn 67e, wie had dat ooit gedacht.

Ergens voelt het wel alsof we in een kerstfilm zitten, want we verheugen ons er zo op, om samen voor de kerstboom te zitten die we samen optuigen, haardvuur aan, terwijl de wind om de kleine cottage giert, het voelt heel romantisch.
Het leven is zo'n enorme verrassing geworden, het verschil had niet groter kunnen zijn.
Donderdag de 19e arriveer ik, en Fee en ik hebben een uitnodiging gekregen van vrienden voor the art Gallery avond op de 20e, ze is nog even aan het kijken wat de dresscode zal zijn, maar ze heeft de invitatie aangenomen,

Fee heeft in dat wereldje gezeten, de black ties, an top hat's, ik kan me er niks bij voorstellen, maar ik maak me er niet druk om, heb me nooit de mindere gevoeld, onder al die kleren, zit ook een gewoon mens.
Het ultieme waargebeurde kerstverhaal, tja, daar lijkt het steeds meer op.

Liefs, en een dikke knuffel🫂🫂🫂😘🐻Peter

Laatst bewerkt: 06/12/2024 - 16:46
Reageren