Geraakt
Naar aanleiding van de reacties op mijn vorige blog, wil ik er een vervolg aan geven.
Dat mij (ons) dit nu gebeurt, is zeker geen fijne gedachte, maar ik denk dat ik het van een andere kant moet bekijken.
Stel dat Fee en ik, elkaar niet tegengekomen waren, dan had ik ook niet die overweldigende liefde gevoeld, en we hebben toch de kans, die een aantal jaren te mogen voelen.
Dus ja, het overkomt ons, maar het overkomt zoveel mensen, ook hier op het forum.
De gemene deler is, dat we allemaal proberen er iets van te maken, zolang het kan.
Met kanker weet je net zomin wat je nog mag verwachten van het leven.
Het enige dat ik weet, is dat het in een nabestaande, ook zijn sporen achterlaat.
Veel films en boeken, raken me, nog meer als vroeger, en dat komt door de herkenning.
Zeker als een van de hoofdrolspelers, zijn of haar liefde aan kanker kwijt is geraakt, of op een andere manier te maken krijgt, met iemand die uit zijn/haar leven verdwenen is.
Het komt in veel films voor, en als er weer iemand kwijtgeraakt is, dan moet ik even slikken, want ik ken het gevoel dat erbij hoort, en automatisch denk ik aan Margreet.
Het vinden en weer kwijtraken dat raakt me het meest, maar zo zit het leven nu eenmaal in elkaar, het is niet zo dat je samen, tegelijk ineens omvalt.
Maar wat het ook doet, is, dat het mij een besef geeft, dat je het leven nu moet leven, en bewust, soms een moment van stilstand in moet bouwen, waarin ik mezelf, bezin op wat er om me heen is, en wat er in mijn leven gebeurt, even in het nu zijn.
Van het leven met Margreet, gaan meer en meer, de mooie momenten, bovendrijven, de minder mooie, verdwijnen naar de achtergrond.
Ik probeer ook dankbaat te zijn, voor wat ik tot nu toe heb gehad, en realiseer me, dat alles, goed of slecht, me heeft gebracht, waar ik nu ben, het is een aaneenschakeling van momenten.
Ik ga zaterdag terug naar Fee, en het plan is, om dan samen te blijven, niet meer in verschillende landen te verblijven.
Ik voel me doelloos, en hetzelfde geldt voor Fee, en als ik in september of oktober terug moet voor de renovatie van mijn huis, dan gaat Fee mee, we willen niet meer, uit elkaar zijn
10 reacties
🍀
De kunst van het leven is psychisch te groeien en dat doe jij optimaal. Je bent een mooi mens.
Een dikke knuffel voor jou en ook voor Fee. Fijn dat jullie vanaf zaterdag weer bij elkaar zijn.
xxx
Sandra
Ja heerlijk.
En ik denk dat het Poes ook wel zal bevallen
😘😘🫂🫂Peter
Dat doe je goed makker. Jullie zijn nu een stelletje, daar helpt geen Engelse wet of regel tegen. En het mooie is, in beide landen hebben jullie een huis en een thuis.
Thuis is in Schotland, in Nederland heb ik een huis, tot ik de deur definiteif achter me dichttrek
Precies, zo omschreef ik het ook een thuis en een huis.
Bij elkaar zijn en blijven, daar gaat het toch om! De rest is bijzaak, heel goede beslissing! Van elkaars gezelschap genieten, alvast goede reis zaterdag en GENIET, dikke knuffel.
🌹
Mooie inzichten Peter. Zo is het precies.
Dikke knuffel van mij.❤️
Dat het niet bij elkaar zijn jullie beiden zo raakt, is veelzeggend!
Dat het mooiere van vroeger meer bovendrijft en het meer nare naar de bodem zakt, ook dat lees ik met plezier. Je hebt er dan ook hard mee geworsteld en aan gewerkt.
Morgen is het zo ver, dan ben je weer bij Fee en is dat gemis alvast voorbij. Ik toast op een blij weerzien!