Afscheid van een vriend

Mijn vriend en oud collega, gaat steeds een beetje verder achteruit, en ik heb hem gezegd dat ik een brief wil schrijven, zodat hij, die, bij leven, kan lezen, niet pas achteraf.
ik zie het als een cadeau, het laatste dat ik hem kan meegeven

12-12-2024

GERARD

Lieve Gerard,

Voor je er niet meer bent, wil ik toch laten weten wie je bent, en wat je voor mij bent.
We hebben elkaar 1997 leren kennen in de gevangenis, als collega’s.
En we hebben altijd een bijzondere band gehad, konden elkaar vertrouwen, en op elkaar bouwen.
En toen ik na 5 jaar overbelast te zijn, een burn-out kreeg, was je altijd een luisterend oor.
We hebben dingen met elkaar gedeeld, die je niet zomaar met iemand anders deelt, we hebben naar elkaar geluisterd, elkaar uit laten spreken, geen oordeel geveld, en geprobeerd te helpen, door dingen wat lichter te maken, er een beetje humor in te gooien, en zo ben ik redelijk snel uit mijn burn-out gekomen.
Ik vertelde je over Djembé trommelen, en wat het voor mij deed, dat het energie gaf, die ik nodig had m de volgende dag door te komen.

Jij hebt ook je portie ellende wel gekregen, en belandde uiteindelijk ook in een burn-out, en toen was voor mij het moment aangebroken, om jou te helpen, we hebben lange gesprekken gehad, waarbij ik mijn ervaringen kon delen, en hopelijk dingen kon duiden, en zo heb je jezelf er langzaam uit geworsteld.

Ik ben jarenlang je vraagbaak geweest voor computerproblemen, maar was ook meer dan dat, we waren vrienden, en het computergebeuren schoof langzaam naar de achtergrond, de vriendschap stond voorop.
En zo zag ik jouw leven veranderen, je ving kinderen op inde weekenden, zodat hun ouders even bij konden komen, want het waren geen alledaagse kinderen, maar ze hebben allemaal een warm nestje bij Marjanne en jou gehad.

En toen besloot je de stap te maken een gezinshuis te starten, hebt alle papieren behaald, en dat was een hele formidabele prestatie, maar jouw hart zat erin, en zo heb je het gehaald.

En toen begon er een ander leven voor je, waarin je heel veel op je bordje kreeg, maar met hart en ziel, voor jullie kinderen zorgde, ze een warm nestje gaf, duidelijkheid, en regels, maar ze ook liet weten dat ze de moeite waard waren, ze eigenwaarde gaf, en op weg hielp.
En dat je dit hebt kunnen doen, is natuurlijk ook te danken aan Marjanne, die altijd achter je stond.
Je hebt me geleerd, er is een gewone weg, en Gerards’ weg, en het is duidelijk dat die heeft gewerkt, want de kinderen waren gek met jullie, en zo werden jullie een heel ongewone familie, maar desondanks familie.
Een paar maanden terug spraken we nog over jullie pensioen, nog 6 jaartjes, dat was het plan, dan stoppen, en een huisje aan het water kopen, zodat je lekker met je bootje kon gaan varen, voor jou een geluksmomentje.
En een paar weken later het nieuws dat het niet goed ging, weken, hooguit een paar maanden.
En dat sloeg in als een bom, jullie leven ineens in volle vaart gestopt, plannen voor de toekomst, veranderden, in korte termijn plannen, kijken wat je nog kon doen.
En op z’n Gerards, begon je de dingen te regelen die nu geregeld moesten worden, en voor de toekomst van het gezinshuis te gaan zorgen, geen gedachte aan jezelf, niet bij de pakken neerzitten, maar doen, zolang je de kracht nog had.
En dit tekent jou, je toewijding, en geloof, in de dingen die je deed.
Voor mij ben je altijd iemand gebleven waar je op kon bouwen, en ik heb geprobeerd hetzelfde voor jou te zijn, en ik denk dat we alle twee weten hoe het zit.
En nu kan ik alleen maar dank je wel zeggen, voor de vriendschap, voor het er zijn, op de momenten die er toe deden, voor het accepteren van mijn hulp, en vriendschap.
Volgend jaar vertrek in naar Schotland, dat heb ik je verteld, en je kent het verhaal erachter als geen ander, inclusief details.
In de St. Cuthberts Church in Edinburgh gaan Fee en ik een aantal kaarsjes opsteken, voor iedereen waar we  om geven, en dus ook voor jou.
Ik zal regelmatig aan je denken, en de dingen die we samen gedeeld hebben, en de verhalen, die je me vertelde, met anderen delen, en even vertellen over die collega en vriend, die zo’n mooi mens is.

En ik sluit af met de woorden
Heb ik je al verteld hoe geweldig ik je vind.
Je weet dat ik dat vaak zei, om iemand een glimlach op zijn of haar gezicht te toveren, maar als ik nu zeg “heb ik je al verteld, hoe geweldig ik je vind” dan is dat woord voor woord waar, want je bent geweldig.
Ik hoor je al zeggen dat valt wel mee hoor, maar neem het compliment gewoon in ontvangst, want je hebt het zo verdiend.
Dus je bent geweldig, een goede vriend, en een plekje in mijn hart, waar ik met warme gevoelens aan terug denk, als ik je daar op zoek

Liefs, en een hele, hele dikke knuffel
Peter