4 dagen, zeker weten

Ik vertoef sinds 4 dagen in Schotland, om een begin te maken met een leven samen, met Fee, en in die 4 dagen hebben we het gevoel gehad dat het weken waren, en we door zijn gegaan, waar we gebleven waren, in september.
Vrijdagavond waren we uitgenodigd, een memoriam bijeenkomst bij te wonen, voor Ian Howard, die vorig jaar overleden is, een erkend schilder en directeur van de de  collega of art.
Fee is heel lang hun advocaat geweest, en heeft de huizen voor ze gekocht en alles geregeld, vandaar dat ze een persoonlijke uitnodiging heeft gekregen.
De auto op het station in Gorebridge geparkeerd, e met de trein, naar Waverley station gegaan, vlak bij de National Gallery waar het evenement plaatsvond in een kleine ruimte, waar zelfs Fee nog nooit naar binnen had gemogen.
Een besloten gezelschap van een man of 30, met een introductie door een heel goede vriend van het echtpaar.
Later even met de man gepraat, en gezegd dat hij zijn vriend geëerd heeft met zijn speech, en hij noemde Fiona mij vrouw, en dat gaf me een gevoel van trots.
We hebben  De vrouw en dochters van Ian Howard gesproken, en dat was zo'n warm welkom.
Het is niet het gezelschap waar ik normaal in verkeer, laat ik het maar zo zeggen.
En we namen afscheid, en Ruth, Ian's weduwe wilde spontaan een knuffel, iets waar ik altijd voor open sta.
The Dutch always do 3 kisses, zei ze, zo'n warm gebaar, ik voelde me gelijk op mijn plek, dus 3 zoenen.
En daarna zijn we ergens lekker samen gaan eten, zo heerlijk, en niet alleen het eten, maar gewoon dat we daar samen zaten.
We zijn zo verliefd, ik zie haar ogen, en Fee's ogen beginnen te stralen en te twinkelen, en mijn ogen zijn hetzelfde.
Samen terug in de trein, lekker tegen elkaar aanhangen in een warme trein, gewoon het gevoel dat we elkaar al jaren kennen.
Zaterdag bezoek gehad van 2 heel oude vrienden, nog uit haar lagere schooltijd, leuke gesprekken gehad, natuurlijk geknuffeld, en ze waren helemaal weg, van de popjes die Huubje heeft gemaakt.
Samen gegeten wat Fee en Arleen hebben gekookt, en uren rond de open haard gezeten, en rond 2 uur in de ochtend toch maar gaan slapen.
Lekker met zijn vieren gewandeld, langs het reservoir, en daar zag ik dr grote steen, waar ik Fee op had gezet, om ze op niveau te kunnen knuffelen, dus heb ik ze weer op de steen gezet voor een dikke knuffel en een kus.

Thuis lekker gaan zitten, en a white christmas gekeken, een film die Fee altijd met haar ouders keek, ze kent alle songteksten, zo vaak heeft ze deze film gezien.
Vandaag even niks, althans voor mij, ik ben vlaak terrein egwewnd, en het lopen over de rotsen en Moors, heeft me een zere rug bezorgd.
Ik kan aar een ding zeggen, we zijn zielsgelukkig, en weten nu zeker dat  het samen gaan wonen, geen probleem op zal leveren, althans, geen, die we samen niet kunnen oplossen.
Nog en paar dagen, de dag voor kerst gaan we naar Kathleen, om met wat vrienden te gaan eten.
Dit voelt voor mij echt als thuis, ik moet eraan wennen dat ik mijn hele koffer uitpak, en niet alleen het hoognodige, en zo gaat het ook met mijn leven, alles wordt uitgepakt, voor een nieuwe start.