De laatste trein
De dienstregeling loopt op zijn eind. Nog even en we duiken de lange nacht in. Nog twee treinen deze dag.
Vele reizen deze dag gemaakt. Boemeltjes, Intercity, Sprinters, Eurostar, Le Shuttle, internationale treinen, buitenlandse treinen, de slaaptrein, trammetjes en de Metro. Ze brachten mij naar een volgend station, waar ik uitstapte. Fases in mijn leven. En nu loopt de dag op zijn eind en heb ik nog twee keuzes. Een oude gammele stoomloc of een moderne Intercity. Ik zou de stoomloc kunnen nemen die eerder vertrekt, maar als die ergens onderweg strandt, dan weet ik niet of de Intercity daar nog stopt. Dan zou ik de laatste trein echt kunnen missen.
Straks stap ik op en ik rij in ieder geval 6 haltes mee.
29 reacties
Heel stil word ik van je blog😔
Het is iets waar ik de laatste tijd vaak aan moet denken. Het is de realiteit van de dag. Zolang je nog meewiegt op de golven van de hormoontherapiëen, lijkt het leven oneindig.
Kan aan mijn brein liggen, maar betekent dit dat je aan de lutetium trial meedoet?
Lutetium is inmiddels geen trial meer maar een geregistreerde behandeling. Wel de laatste op de plank weliswaar.
Veel patiënten zijn in een veel slechtere conditie dan ik, voor ze hier aan beginnen. Voor eerst maar eens 6 behandelingen, daarna kijken we verder.
'k Weet niet wat zeggen...
Er zijn nog wat haltes te gaan Zweef, stap uit bij elke halte en geniet van wat er nog is, dan stap je weer in en gaat verder…neem je ons mee op je reis?
Ik kijk graag met je mee naar het moois wat je tegen gaat komen.
Dikke knuffel lieve Zweef!
Ik weet ook niet wat ik moet zeggen.. XXX
Ga ervoor, alles aanpakken als het maar leefbaar blijft!!
Dat is juist de reden dat ik afzie van een Cabazitaxel chemo. Ik vrees dat ik daar, na de ervaring met Docetaxel, meer last dan voordeel zal hebben. Ook zal mijn conditie dan minder worden, zodat mogelijk Lutetium daarna op de tocht zal komen te staan.
En cabazitaxel is geen optie ná de lutetium?
Jawel, maar de werkzaamheid na lutetium is minder dan ervoor.
Ik heb er vandaag nog een interessant gesprek over gehad met Bergman, maar dat is voor een later blog.
Wij reizen graag met je mee Zweef, zo lang mogelijk!
Hele moeilijke keuze. Kwaliteit of kwantiteit.
Ik weet ook (nog) niet wat ik zou kiezen als de tijd daar is.
Wat een prachtige metafoor, Timo
Soms denk ik dat het niet uitmaakt welke trein we nemen, zolang we onderweg nog even naar buiten kunnen kijken en beseffen hoeveel haltes we al gehad hebben.
Jij hebt er véél gehad — en wat voor mooie.
Goede reis, vriend
En weet: ik blijf nog lang wuiven aan het perron, cappuccino in de hand, tot je uit het zicht bent… en nog een heel eind daarna.
❤️
Tja...ik stap straks in de 2de chemo ook 6 haltes, die mogelijk nog 3 maanden extra aanbiedt, maar in welke kwaliteit. Dat ga ik gaandeweg ervaren.
Voor mijn gevoel nadert het eindstation daar waar de de sporen van de mentale conditie die van de lichamelijke nadert....
Het eindstation lijkt altijd zo ver weg als je rustig zit te boemelen, boekje op schoot, naar buiten kijken en genieten van het landschap. En dan, voordat je het beseft, heb je al bijna alle stationnetjes aan gedaan. Hoop dat je nog ergens aan de noodrem kunt trekken lieve Zweef.
Oh, ik ben er stil van.
Ook ik ben er stil van, weet even niets meer te zeggen 💕
We boemelen vanaf het begin al een beetje samen. Weet nog goed dat jij en Willy bij mij op bezoek waren en we plannen smeedden voor de inmiddels befaamde ‘Kamanido ‘s’. Ik hoop van harte dat er nog meer mogen volgen en we nog wat verder boemelen. Denk aan je, veel liefs X
Poeh. Wat een belissing.
Niemand weet hoe je op de behandeling gaat reageren. Ik zou niet kunnen zeggen wat de beste keuze is.
Eigenlijk heb ik er geen woorden voor.
Als het ( zoals 1 van de andere gesprekken) menswaardig blijft. 🙏🙏hou je taai zolang het kan 💪🏼💋💋
Ik denk niet dat er een juiste keuze is, maar het spijt me zo voor je dat je er wel eentje moet maken.
Het is voor mij niet zo zeer een keuze. Met de stoomloc en daarna de intercity leef ik misschien iets langer als dat ik nu eerst de intercity pak. Allemaal gemiddelden, hè. Geen enkele garantie. Wat wel bekend is, is dat je met de stoomloc eerst nog weer een jas uitdoet. Elke chemo is een aanslag op het lijf waar steeds slechter van wordt hersteld. En dan zou ik in mijn hemd in de intercity zitten, terwijl dat nu nog met een trui eroverheen is. En als de intercity op zijn kopstation is aangekomen, ben ik nog steeds gekleed.
Ik ben over een maand 66. Misschien haal ik nog 67, hopelijk 68. Nog anderhalve of twee maanden extra voegt niets toe aan mijn rijke leven, vooral niet als ik dat in mijn hemd moet doen.
Denk vooral terug aan je rijke leven en geniet daarvan.
Ik neem aan dat je met de rouwdouwende stoomloco ook verwacht een te groot deel van de extra tijd op het depot te moeten doorbrengen voor noodreparaties. Nou ja, ik probeer je treinmetafoor door te trekken. Ik bedoel 'time toxicity'. Dat je niet teveel kostbare tijd wil verdoen in het ziekenhuis.
O Zweef.........
Soms hebben treinen vertraging.
Ach zweef toch ,ik lees met een dikke brok in mn keel 😢
En ja ook ik wordt hier stilletjes van .
Dikke knuff hes 🫂
Man. Wat een bericht weer. Ik lees je blogs al een tijdje omdat ik er steeds weer moed uitput. Ook uit dit bericht hoe vervelend ook. Hou vol man, blijf positief en moet je kijken hoe ver je nog met de trein komt. Heel veel sterkte.
Gerard
Ik hoop dat de 6 haltes meevallen en dat het een opstap is naar toch nog een andere trein met veel comfort. Ik wens je weer een moedige reis toe.
Hoi Timo,
Ik krijg er de tranen in mijn ogen van kerel...
Moeilijk om iets te schrijven, iets anders dan hou je taai, zet hem op en geef niet op.....
Verder kom ik niet...
Ook bij mij komt dit eraan, een keuze tussen Cabazitaxel of Lutetium....
Wat win ik en jij daarmee. ..
Nou ben ik relatief nog behoorlijk goed, gisteren een nieuwe scan gehad, 5 november bloed en urine en 10 november gesprek bij de oncologe.
Ik vrees dat het van binnen minder gaat.
Hou je taai vriend uit het mooie Noord Holland ❤❤❤
Jilles